Ný sumargjöf - 01.01.1861, Síða 56

56
veltandi á eptir þeim einsog beljandi straumur, og var
þegar á hælum þeim. Gekk hann þá útaf veginum með
móður sina, þvi hann var hræddur um, að þau kvnnu að
híða líftjón í myrkrinu og mannþraunginni. Óðaren þau
voru sezt niður, gerðist svartnætti, en það var ekki þvi líkt,
þegar loptið er skýjum hulið, og hvorki sést lúngl né
stjðrnur, það var svo heldimt, sem hugur manns aðeins
getur íinyndað sér, og má uærri geta, hversu ángistarfulit
fólkið heflr verið, sem flúið var úr borginni; voru þar hæði
karlar, konur og hörn, sem þóktust sjá sér vísan hana
og ráku upp aumkvunarlegt vein. iNú brá fyrir snöggri
eldíngu og rauf níyrkvann, gaus þá eldi upp á ný, og
stóð á þvi um hríð, en er því linnti, rak á myrkrið aptur
og varð öskudrífan hálfu þéttari en áður. En loksins tók
samt myrkrið að dreifast, og sá til sólar, en svo var skin
hennar dauft, sem væri hún myrkvuð til hálfs. Rénaði nú
einnig jarðskjálftinn, en ekki var þó með öllu rótt fyrr
en á þriðja deginum frá því að gosið byrjaði.
þá Ijómaði sólin einsog hún átli að sér, en uú sást
ekki við birtu hennar annað en hryggilegasta auðn. Allt
landið kríngum Vesuvius var gjöreytt á mílu svæði, þrjár
miklar horgir, Herculanum, Pompeji og Stahiæ voru þaktar
þykku Oskufalli, grjóti og hraunleðju, og varöll Kampania
einsog orðin að eyðímörk.
f>ó nú eldgos þetta sé merkilegur náttúru viðburður,
þá hafa samt opt verið meiri eldgos, og &tærri sveilir lagzt
i eyði en í þetta skipti; merkast er það fyrir þá sök, að