Ný sumargjöf - 01.01.1861, Qupperneq 78

78
miklu mjúklegar eu liann hafði búizt við. En hún sá sig
fljótt um liönd og þókti henni Essex vera slíkrar mildi
ómaklegur, er liann hafði svo mikið afgert, enda væri og
óhyggilegt, að láta nokkrum haldast slíkt uppi vítalaust.
Samt var henni fjærri skapi að fyrirkoma honum, heldur
vildi luin aðeins typta haun, svo að hann mætti reka minni
til. Lét hún þvi taka hann fastan og halda vfir honum
inálspróf, og setti nýjan jarl yfir írland; svo hjó hún og
mikiðskarð í tekjur hans ineð því að taka frá honum eink-
aleyfi það til að verzla með sæt vín, er hún áður hafði veitt
honum. »Svo óstýrilát skepna verður að lifa við minna
fóður,a sagði hún. Skömmu síðar var liann látinn laus
úr varðhaldinu, en þó var honum bannað að láta sjá sig
á meðal hirðfólksins — þó nú vægðarsemi þessi væri
umfram verðleika, þá fór því samt fjærri, að Essex kynní
drotlníngu þökk fyrir, heldur lét hann metnaðarfýsnina og
hefndargirnina blinda sig gjörsamlega. Hann hafði breisk-
leika drottníngar í hámælum og sagði í allra áheyrn, „að
hún væri gömul kerlíng, jafnbækluð á sál og líkama“, en
nógir voru til að bera Elisabeth þau orð hans og má nærri
geta, hvort henni ekki hefir verið skapraun að þeim.
En Essex lét ekki þarvið sitja. Hann fékk ýmsa
hreintrúarmenn (Puritans) í fylgi með sér, er óánægðir
voru með drottníngu og tók að skrifast á við Jakob sjölta
Skota konúng; lofaði hann honum að koma þvi til leiðar,
að Elisabeth nefndi hann til ríkis erfingja eptir sinn dag.
Treysti hann svo mjög mannhvlli sinni, að hann stofn-
aði samsæri, og var það áform hans, að brjótast inn í
höllina að óvörum og neyða drottníngu til að kalla saman
nýtt þíng, ætlaði hann úr því að láta hana haga stjórninni