Ný sumargjöf - 01.01.1862, Blaðsíða 4

4
vott um þaö, að þeir skyldu gangast fyrir þessu með
kristilegu þreki og þolgæði. Síðan var þinginu slitið,
og fór hver heim til sín. Biskuparnir skoruðu nú á
menn að taka þátt f þessari helgu herför, og nú búðu
menn sig fram hundruðum saman. Karlar og konur,
ungir og gamlir, voldugir og vesælir og engum mátti
aptra, er fara vildi. Mörgum gekk að vísu eigi annað
en gott til; þeim var einungis um það hugað, að berj-
ast hinni góðu baráttu. Aptur á móti notuðu sumir
tækifærið til að Iosast úr kröggum og bágindum; skuldu-
nauturinn gat farið frá lánardrottni sínum, leiguliðinn frá
landsdrottni. Sumir hjeldu og, að þetta mundi verða
eitthvað sögulegt, og mundu þeir geta aflað sjer frægðar
og frama. 1 Frakklandi, þjoðverjalandi og Italíu nrðu
flestir til að taka þátt í förinni; fáir voru frá Spáni
eða norðurlöndum.
Margir tignir menn gjörðust oddvitar fyrir leið-
angri þessum, en mest kvað að Gottfreði frá Bouillon,
sem lengi hafði langað til, að fara til landsins helga.
Gottfreður var frægur fyrir hreysti og hugprýði í bar-
dögum, og auk þess mesta Ijúfmenni, og væntu menn
því góðs af honum. Hann rjeð fyrir meginhluta liðs-
ins, og má því telja hann aðaloddvitann. Auk hans
voru merkastir menu, er nú skal greina: Hróbjartur
frá Normandí, sonur Vilhjálms bastarðs, Húgó bróðir
Filipps I. Frakkakonungs, Bórnundur frá Tarentuborg,
Baldvin bróðir Gottfreðs; þeir höfðu allir hver um sig
lið til forráða.
Vorið 1095 tók liðið að safnast saman úr öllum
áttum, og var það geysimikill sægur, er allt var saman