Norðurljósið - 01.01.1966, Síða 15

NORÐURLJÓSIÐ
15
Jesús Kristur mætavel. þar sem hann var alinn upp í litlu sveita-
þorpi. Efnasambönd jarðvegsins í Gyðingalandi þekkti ég ekki,
en ég hafði séð með eigin augum, er saltpækli var fleygt áJ gras-
lendi, þá drapst gróður þar, sem pækilsins gætti mest, en lengra
frá varð grasið grænna en ella.
Ég vil geta þess í sambandi við þetta með saltpækilinn, að
sjálfsagt hafa lífræn efni verið blönduð saman við hann, þar
sem hann var úr kjöttunnu, ef ég man rétt. En ég er hins vegar
viss um það, að Kristur vissi meir um akuryrkju samtíðar sinnar
en ég og nemar í menntaskóla.
Ekki man ég, hvort þeir minntust á þær sagnfræðilegu villur,
er sumir telja, að Kristur hafi gerzt sekur um. Hitt veit ég, að
það er ekki erfiðara að skýra þær en þetta með saltið.
Einn hinna ungu manna hélt því fram, að Kristur hefði ekkert
karlmenni verið, þar sem krossinn hefði verið tekinn af honum
og lagður á annan mann á leiðinni til Golgata. Mun hann ekki
einn hafa verið um þessa skoðun. Hvað má segja um þetta?
Sjálfsagt er að byrja árla nætur í Getsemane garði, þar sem
Kristur heyr sitt bænarstríð, þegar sveiti hans varð sem blóð-
dropar, er féllu á jörðina. Síðan var hann hrakinn og hrjáður af
þrælum þeim, er gættu hans um nóttina, sleginn með hnefum og
barinn með stöfum af höfðingjum þeim, er sátu í ráði Gyðinga.
Hann var látinn ganga nokkuð langa leið frá einum staðnum til
annars, þar sem hann var yfirheyrður. Loks var hann húðstrýkt-
ur. Dæmi voru þess á ofsóknatímum heiðninnar gegn frumkristn-
inni, að menn voru barðir svo með gaddasvipum Rómverja, að
innýfli þeirra sáust. Má af því geta þess til, að Krist hafi mætt
blóðrás. Magnleysi, sprottið af blóðtapi, lýsir hvorki skorti á
rneðfæddri karlmennsku eða þrótti.
Fornar sögur herma, að nótt sleit stundum orrustum. Nóttin
sleit þó eigi fundi okkar menntskælinga, heldur kvöldverður.
Þá gerðist það, er flestir voru farnir, að ungur sveinn og smá-
vaxinn veik að mér snjallri athugasemd. Hann hafði engan þátt
tekið í umræðunum, svo að ég muni, en nú sagði hann, eftir því
sem ég man bezt:
„Það hefir (þýzkur) heimspekingur borið fram óræka sönnun
fyrir því, að Guð getur ekki verið til?“ Þegar ég spurði hann,
bver hún væri, svaraði hann: „Ég man það ekki nákvæmlega,
en hún er á þessa leið: Ef við hugsum okkur, að Guð sé til, þá
blýtur hann að vera góður. Við getum ekki hugsað okkur Guð,
sem ekki er góður. Við verðum einnig að hugsa okkur það, ef