Norðurljósið - 01.01.1966, Blaðsíða 113

NORÐURLJÓSIÐ
113
Jack hálfviti og óvissutrúar lögfræð-
ingurinn
Eftir dr. T. J. CROSSAN.
Vinur okkar í Fíladelfíu (Bandaríkjunum) sagði okkur þessa
sögu. Hann sagði, að lögfræðingur nokkur, sem var óvissutrúar-
maður (agnostic) hefði búið árum saman skammt frá honum í
sömu götu. Hann var að eðlisfari mjög vingjarnlegur maður og
átti fjölmarga vini. Af því að þannig stóð á, voru trúarleg áhrif
hans til hins verra mjög mikil.
Morgun nokkurn, er lögfræðingurinn og sögumaðurinn voru
að bíða eftir sömu bifreiðinni, kom vörubifreið og skilaði af sér
stóru tjaldi á hornlóðinni gagnvart þeim. Menn fóru þegar að
reisa tjaldið. Lögfræðingnum var forvitni á að vita, til hvers
þetta væri, fór yfir götuna og fékk að vita, að trúboði nokkur
væri kominn til bæjarins og ætlaði að byrja að halda tjaldsam-
komur þá um kvöldið. Samkomurnar hófust um kvöldið, og
brátt var mikill fjöldi fólks farinn að sækja þær, því að trúboð-
inn var sannur guðsmaður.
Um það bil á fjórða morgni eftir, að samkomurnar byrjuðu,
frétti lögfræðingurinn, að unglingspiltur um það bil fjórtán vetra
gamall, hefði snúið sér til Krists kvöldið áður. Hann var nefndur
Jack hálfviti. Þann morgun stóð maðurinn, sem sagði söguna, á
götuhorninu og beið eftir vagninum. Sér hann þá, hvar lögfræð-
ingurinn kemur gangandi í áttina að horninu. Allt í einu kemur
Jack hálfviti og gengur til lögfræðingsins. Lögfræðingurinn
stanzaði hann og sagði eitthvað við hann. Jói svaraði og gekk
hratt á brott.
Þegar lögfræðingurinn kom á hornið, kinkaði hann kolli til
sögumannsins og annarra kunningja og gekk síðan einn sér.
Þegar vagninn kom, settist hann í hann út af fyrir sig. Hann
reyndi að láta vini sína halda, að hann væri að lesa í blaði. En
sögumaðurinn gat séð, að hann var alls ekki að lesa. Næsta
morgun var lögfræðingurinn alveg eins óvingjarnlegur, settist
sér í vagninum og sagði ekki orð við nokkurn mann. Afleiðingin
varð sú, að allir fóru að spyrja: „Hvað gengur að A. lögfræð-
ingi.“
Þegar lögfræðingurinn hafði hagað sér svona einkennilega í
um það bil þrjá daga, fór sögumaður og kona hans á samkomu