Norðurljósið - 01.01.1966, Qupperneq 141

NORÐURLJÓSIÐ
141
KRINGSJÁ NORÐURLJÓSSINS
SUÐUR-VIET NAM.
Hvaða land er oftast nefnt í fréttum? Suður-Viet Nam. Þar
gerist margt á þessum tímum, sem heimsfréttirnar segja þó aldrei
frá. Hér skal minnst á það lítillega, sem kemur kristindómi við.
Ungur maður, frá Bretlandi, læknir að menntun með líkþrá
að sérgrein, átti þá hugsjón að stofna hæli handa líkþráu fólki í
Suður-Viet Nam. Hann varð að bíða í sex ár, unz honum var
leyft að reisa hælið. Það rúmaði 200 sjúklinga, og var ekki of
stórt. Skömmu eftir, að það var komið upp, þurfti hann að ferð-
ast eitthvað í erindum þéss. A leiðinni rakst hann á launsáturs-
menn Viet Cong, og einn þeirra drap hann á augabragði. Þannig
lét þessi vottur og þjónn Krists lífið í þágu meðbræðra sinna.
Einn þjóðflokk, sem Viet Cong menn ætluðu sér að ná á vald
sitt, hefir þeim alveg mistekizt með. Það er fjallaþjóðin Hrey.
Kristniboðar störfuðu þar, og Hreymenn, sem tóku trú á Krist,
gerðust trúboðar meðal landa sinna, studdir af félagi T. L.
Osborns í Tulsa, Oklahoma í Bandaríkjunum. Þeim var kennt að
líta upp til Guðs í öllum kringumstæðum og vænta þess, að hann
svaraði bænum þeirra. Þessir trúboðar eru í stöðugri lífshættu,
en það heldur þeim ekki frá því að ferðast og hoða Krist.
Einhvers konar plága herjaði á þorp þeirra, þegar mikill skort-
ur var á lyfjum. Trúboðarnir báðu þá fyrir mörgum sjúkum og
fengu oft dásamleg bænasvör. Þetta hafði mjög mikil áhrif á
heiðingjana, svo að margir tóku trú á Drottin Jesúm Krist.
Meðal þeirra, sem trú höfðu tekið, var fyrrverandi galdra-
maður- Hann hætti að sjálfsögðu öllum mökum við andana, þeg-
ar hann tók á móti frelsaranum. Þessi maður rekur nú orðið um-
fangsmikið líknarstarf meðal munaðarlausra barna, „er óðum að
verða George Muller í Suður-Viet Nam,“ segir í fréttum frá starfi
Osborns félagsins.
Áður en kristindómurinn kom til þessara manna, var það
óþekkt fyrirbæri, að fólk skipti sér af munaðarlausum börnum.
Má af þessu sjá, að kærleikur Krists hefir tekið sér bústað í
hjarta þessa fyrrverandi galdramanns.
Lífið er mjög ótryggt á þessum slóðum. Kúlur fljúga um þorp-
•n, og enginn veit, hver fyrir verður. Heiðingjarnir finna, að
andarnir, guðirnir, sem þeir áður voru í sambandi við, geta
ekkert dugað þeim nú. Þeir sjá hins vegar mátt hins lifandi, upp-