Norðurljósið - 01.01.1984, Síða 42

42
NORÐURIJÓSIÐ
enginn sást á ferð. Hljóp hann upp tröppurnar og fór inn.
Larsen kunni fáein orð í ensku. Á því máli ávarpaði hann
litlu, íslensku þjónustustúlkuna, sem kom til dyranna. Með
undrunarglampa í augum kom hún inn og sagði mér, að
Englendingur vildi finna mig. Bætti hún því við, að hann
væri „fjarskalega fínn herramaður.“ Hún hafði orðið til-
hlýðilega hrifin af því, hve Larsen var vel búinn, sem var
mjög góð auglýsing fyrir sölumanns starf hans. Mér var það
nokkur ráðgáta, að Englendingur skyldi hafa dottið niður úr
skýjunum þá, er engin ensk skip voru í höfn. Ég fór út að sjá
þennan sjaldgæfa hlut.
Larsen gladdist mjög af því, að ég talaði móðurmál hans.
Leið ekki á löngu áður en hann var sestur í skrifstofu minni.
Sagði hann mér alla sína andlegu ævisögu og einnig frá þrá
sinni að koma til Guðs aftur. Með allar sínar syndir og fráfall
kom hann að krossi Drottinn vors Jesú Krists. Fyrirgefningu
fann hann þar og hreinsun.
Hann eignaðist markmið, sem var nýtt. Það var hlýðni við
Drottinn Jesúm Krist. Eigi að síður var þó eitt, sem olli
honum efasemda. Honum var það mikil raun, rétttrúuðum
lúterskum manni, að þessir nýfundnu bræður hans voru með
allt aðrar kenningar en þær, sem hann hafði alist upp við.
Hann varð, t.d. sem þrumulostinn, er hann komst að því, að
við trúðum bókstaflega orðum Drottins, er hann sagði: að
þeir, sem væru hans, skyldu aldrei að eilífu glatast, og að
enginn skyldi slíta þá úr hendi hans eða Föðurins. (Jóh. 10.
kap. 28., 29. vers.).
Hann kom með nokkur misskilin vers úr ritningunni, sem
andmæla virtust orðum Drottins. Eigi að síður, er hann
rannsakaði ritninguna betur, varð eign hans sú fullvissa um
hjálpræðið, sem Drottinn ætlaði öllum sínum að eiga. Er
Larsen átti frístundir, var hann oftast hjá okkur. Fleira bar á
góma, sem varðaði lúterska trú, er við ræddum þá hluti, sem
Guði heyra til. Heita mátti, að hann segði alltaf, að hann
væri ekki sannfærður, en hann mundi athuga málið og biðja
um það. Jafn óbrigðult var það og, að hann sagði hrein-
skilnislega síðar: Þú veist, að ég hefi verið að athuga þetta
efni í ritningunni, og ég sé, að mér hefir skjátlast. Þakka þér