Norðurljósið - 01.01.1984, Side 57

NORÐURI.JÚSIÐ
57
sumum þurfti að taka fæturna, sumir misstu hendur, og aðrir
bæði hendur og fætur. Einn þeirra síðarnefndu var drengur
sem hafði aðeins verið þrjá mánuði í hernum, og þar sem
hann var of ungur til að gerast hermaður, þá hafði hann látið
ráða sig sem bumbuleikara. Þegar aðstoðarskurðlæknir
minn og sjúkraliði vildu gefa honum klóróform á undan
aflimuninni, snéri hann höfðinu til hliðar og harðneitaði að
taka við því. Þegar sjúkraliðinn sagði honum að læknirinn
hefði skipað svo fyrir, þá sagði hann: „Sendið lækninn til
mín.“
Þegar ég kom að rúmstokknum, sagði ég: „Ungi maður,
hvers vegna neitar þú að taka við klóróforminu? Þegar ég
fann þig á vígvellinum varstu svo aðframkominn að ég taldi
það varla ómaksins vert að taka þig upp; en þegar þú opnaðir
þessi stóru, bláu augu kom mér í hug að þú ættir móður
einhvers staðar sem gæti verið að hugsa til drengsins síns á
þeirri stundu. Ég vildi ekki að þú dæir á vígvellinum, svo að
ég gaf fyrirskipun um að þú yrðir færður hingað; en þú hefur
nú misst svo mikið blóð, að þú ert of veikur til að þola aðgerð
án klórófroms, þess vegna ættir þú að leyfa mér að gefa þér
það.“
Hann lagði höndina á hönd mína, horfði framan í mig, og
sagði: „Læknir, þegar ég var níu og hálfs árs gamall, gaf ég
Kristi hjarta mitt í sunnudagaskólanum. Þá lærði ég að
treysta honum; ég hef ávallt treyst honum síðan, og ég veit að
ég get treyst honum núna. Hann er styrkur minn; hann mun
veita mér styrk á meðan þú tekur af mér handlegginn og
fótinn.“
Þá spurði ég hann hvort hann mundi leyfa mér að gefa sér
svolítið brennivín. Hann horfði á mig aftur og sagði:
„Læknir, þegar ég var um fimm ára, kraup móðir mín við
hlið mér, með handlegginn um háls mér, og sagði: „Charlie,
ég er nú að biðja Jesú, að þú bragðir aldrei áfengan drykk.
Pabbi þinn dó sem drykkjumaður og þannig var hann lagður
í gröf sína, og ég lofaði Guði, væri það hans vilji að þú næðir
fullorðins aldri, skyldir þú vara unga menn við hinum bitra
bikar.“ Ég er sautján ára en hef aldrei bragðað neitt sterkara
en te eða kaffi; og þar sem ég að öllum líkindum er bráðum á