Norðurljósið - 01.01.1984, Qupperneq 142

142
NORÐURIJÓSIÐ
yfir heimili okkar, og tárin komu ósjálfrátt fram í augu mér,
þegar ég gekk inn í trjágöngin miklu, sem voru aðalprýði
Clivesden skógarins.
Mér fannst, að hin tignarlegu, afarháu skógartré hefðu
friðandi áhrif á mig, er ég gekk áfram í hægðum mínum.
Þessir risavöxnu álmviðir og beykitré, sem höfðu staðist
storma og óveður í margar aldir, og stóðu þarna til beggja
handa, eins og mörg hundruð fagurlega myndaðar súlur í
gotneskri dómkirkju, þau höfðu eitthvað háleitt við sig. Hin
miklu trjágöng lágu margar mílur inn í skóginn, og þegar
þeim slepti, tóku við hinar miklu landeignir umhverfis gamla
ættaróðalið, þar sem Clivesden lávarður átti heima.
En sjálfur skógurinn mikli, sem aðalsætt þessi hafði öldum
saman verið svo hreykin af, var látinn ósnertur, og kaninur
léku sér þar, og dádýrahjarðir reikuðu þar um kring glaðar
og frjálsar.
Samt sem áður fannst mér fegurð hans þreyta mig í dag, og
hún gat alls ekki veitt hjarta mínu ánægju. Ég var að hugsa
um móður mína, og hina sorglegu sögu, sem hún hafði sagt
mér. Hvernig stóð á því, að ég skyldi aldrei hafa tekið eftir
kaldlyndi föður míns? Hvernig stóð á því, að hann sýndi
móður minni og mér aldrei nema sjálfsögðustu kurteisi, sem
hver ókunnugur maður átti heimtingu á?
Eins og ungum stúlkum er títt, hafði ég haft mína dag-
drauma. Ég hafði lesið nokkrar ástarsögur, og ímyndaði mér,
að þegar sóst var eftir hjarta og hönd kvenmanns, og hún gaf
sig ævilangt á vald manni, sem hún unni, væri það slík sæla,
sem væri Paradís aftur fengin. Jæja, sögubækur gátu ekki
hafa sagt mér allan sannleikann, og hjónaband móður
minnar var ástarvana; það var aðeins samkomulag, og hafði
reynst hryggilegt glappaskot. Var því ávalt þannig varið? Var
enginn maður í öllum heiminum, sem hafði að bjóða ungri
stúlku ást, sem var sönn, göfug og hrein? Voru þeir allir
fégjarnir og metorðagjarnir, og skoðuðu konu þá, er þeir
höfðu valið sér aðeins sem einskonar tröppu til að komast
„hærra“, og ná handa sjálfum sér meiri gæðum eða ábata,
jafnvel þótt trappan yrði troðin niður eða brotin sundur?
Ég er hrædd um, að ég í þetta sinn hafi ekki gert mér