Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.10.1923, Qupperneq 44

90 Tímarit íslenskra samvinnufélaga.
Hólabak. Sunnan við túnið þar stóðu menn nokkrir, og
skildum við ekki í fyrstu, hverskonar fyrirsátur þar væri.
þegar okkur bar að garði, gengu þeir í veg fyrir okkur,
lieilsuðu hæversklega og buðu okkur velkomna. Sögðust
þeir vera úr Vatnsdal og vera með 10 hesta, sem þeir ósk-
uðu að við vildum nota til reiðar heim til sín, svo að okkar
hestar fengju að hvíla sig á meðan. þessu rausnarboði var
tekið með þökkum. Bændur þessir voru: Bjöm hreppstjóri
Sigfússon á Kornsá, Jón Hannesson á Undirfelli og por-
steinn Konráðsson á Eyjólfsstöðum. Hestar okkar voru
fluttir að Sveinsstöðum og geymdir þar.
Vatnsdalshólar eru mjög einkennilegir og sagðir ótelj-
andi. Til að sjá eru þeir eins og hlaðnir strítuhraukar;
gróðurlitlir eru þeir, og ber mest á sandi og hnullungs-
grjóti. Leiðin liggur eftir óljósum götutroðningum, yfir
móa og mýrarsund. Hnjúkur heitir sérstakt fjall fyrir
mynni Vatnsdals, og stendur samnefndur bær sunnan í
því. pav var stigið af baki og gengið upp á fellið; þaðan
blasti Vatnsdalurinn við, tilkomumikill og fagur. Björn
hreppstjóri bauð okkur velkomna í Vatnsdalinn og sagði,
að nú væmm við þegar komnir í landnám Ingimundar
gamla, skýrði fyrir okkur ýmsa merkisstaði og bæi. Var
svo haldið að Kornsá og Undirfelli til gistingar. þegar nátt-
verði lauk, var klukkan á Undirfelli orðin 3; þótti mál að
ganga til hvíldar, en klukkan var þrem stundum á undan
símaklukku, og held eg, að það hafi verið svo víðast á
Norðurlandi. Dagleiðin var líka með þeim lengstu, sem við
höfðum í bygð. — Morguninn eftir vöknuðum við eftir
væran blund við það, að sólin skein inn um gluggann. Við
vorum varla búnir að Ijúka ^morgunverði, þegar ýmsir
Vatnsdælingar voru komnir, sem ætluðu að vera með okkur
um daginn. Urðu þeir yfir 30, sem riðu með okkur, fyrst
suður á Ásmel, sem er hjá bænum Ási; er hann nokkuð
sunnar en í miðjum dal og skilur hann næstum í sundur.
Hafa einhverjir ferðamenn líkt Vatnsdalnum við kirkju,
þar sem útdalurinn væri framkirkjan, en sunnan við Ás-
mel kórinn. J>ar var hvílt lengi. Björn á Kornsá skýrði fyr-