Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.10.1923, Qupperneq 77

Tímarit íslenskra samvinnufélaga. 123
cg búnaðarhættir sömuleiðis. Á Norðuiiandi yfirgnæfir
sauðfjár- og hrossaeignin, en víðast fáar kýr. Á Suður-
landi eru kúabúin meiri, einkum í lágsveitunum, og ef til
vill eru þar tiltölulega fleiri stórbú.
Garðrækt er ekki mikil á Norðurlandi, þó er reynsla
fengin allvíða fyrir því, að í mörgum árum gefst hún vel,
t. d. í Vatnsdalnum, Eyjafirðinum og víðar, en ekki minn-
umst við að hafa séð neinstaðar eins stóra kartöflu- og
rófnagarða, eins og alment er á Suðurlandi. Grasræktin
virðist aftur á móti fult eins trygg þar. Einkum hepnast
grasfræsáning vel. Á Akureyri eru um 20 ára gamlar sáð-
sléttur, sem halda sér mjög vel. Trjáræktin á Akureyri
bendir í þá átt, að þar séu betri skilyrði fyrir skógrækt en
hér syðra.
Framkvæmdir í jarðabótum eru víða miklar, einkum í
Húnavatnssýslu. pó munu gaddavírsgirðingar meiri sunn-
an- en norðanlands.
Að síðustu ein spurning til okkar sjálfra: „Höfum við
haft gagn af þessu ferðalagi?“ pví svörum við hiklaust
.látandi. Fyrst og fremst fórum við til að skemta okkur,
kynnast fólkinu og lifnaðarháttum þess, sveitum landsins
og óbygðum, til þess að skoða þá bletti, sem fegurstir eru
að náttúru, og líka þá, sem mannshöndin hefir í'æktað og
prýtt. Fátt veitir hreinni unað, en að ferðast um blómlegar
bygðir í góðu veðri um hásumar, þai' sem má segja, að á
hverjum klukkutíma mæti auganu ný mynd, hver annari
fegurri. ísland er að líkindum ótæmandi að fjölbreytni.
Engir tveir dalir eru eins, engin tvö fjöll heldur. Og þótt
fólkið sé alt af sama stofninum, er eins og héruðin hafi
sett sérstakt mót á það í hverju bygðarlagi.
Okkur dylst það ekki, að svipaðar kynnisfarir og þegar
eru byrjaðar, þurfa að haldast við. Enginn efi er á því,
að margskonar íhaldssemi og heimskulegur héraðarígur
hefir verið til hér á landi. Við efum ekki, að nánari kunn-
ingsskapur og aukinn skilningur á hinum mjög breytilegu
skilyrðum landsins geti orðið til þess, að menn læri betur