Andvari - 01.01.1972, Blaðsíða 29

INDRIÐI G. ÞORSTEINSSON:
Lunginn úr jörpum kerruhesti
Þær stóðu þar sem heitt vatnið kom undan klapparhorninu og gufan fór rök-
um lingrum um andlit þeirra í haustnepjunni, unz augnabrúnir þeirra sýndust
grarri og vaxtarmeiri en ella. Þær virtust jafnvel byrjaðar til skeggs á höku og
efrivör. Gufunni sló 'frá tveimur kerum úr 'flögugrjóti, sem einhvern tíma höfðu
verið hlaðin yfir rennslið úr hvernum til að auðveldara yrði að þvo og skola. Nú
ýkti hún allan sýnilegan hárvöxt á þessum gömlu andlitum. Konur komu næst-
um daglega að þessari laug, ýmist með þvott sinn á hestum eða þær báru hann
a bakinu álútar undir slútandi skýluklútum, bognar undir þyngslum og kringil-
fættar. Þær létu sig engu skipta hvort heldur var vetur eða sumar, heldur hogr-
uðu daglangt í gufunni og varð ekki kalt fyrr en á heimleið, og þá var of seint
að fást um það.
Suma daga kom Iþessi stutta manneskja, sem nú talaði upp á gestinn og virt-
ist alltaf ganga undir of stórum poka. Þegar ekki var þvottur heimafyrir var hún
lánuð í þvott á næstu bæi. Hún minntist þess ekki að liafa fengið hest undir
þvott, ef hún minntist þá nokkurs lengur. Og hún lét sig einu gilda stóra pok-
ana, sem drógust við jörð. Bak hennar var sterkt og allur líkaminn samanrekinn
það sem hann var. Hún treysti á bak sitt. Auk þess biðu hennar nokkrar krónur
fvrir þá daga sem hún var lánuð. Það var ekki á hverjum degi sem peningar
' oru í 'boði. Það var svo sem ekki verið að tala um kaup. Þess hafði hún aldrei
heyrt getið. Hún þekkti ekkert til verkalýðsfélaga, hvað þá að hún hefði haft
spurnir af ellilaunum. Þessar krónur, sem hún fékk, voru eins og sykraðar klein-
ur handa börnum. Hún þekkti ekkert til þeirra flóknu atriða, sem menn voru
smam saman að fella í skorður til varnar smælingjunum. Og ekki leit hún á sig
sem einn af þeim. Hún leit enganveginn á sig. I lún lifði án þess tilfinningalífs
annarra gamalla kvenna, sem stundum söknuðu þess eins að hafa ekki fallið
Iram á hrífuna eða fjósmeisinn, þegar þær gátu ekki lengur farið í laug og voru
yfirleitt ekki orðnar til neins.
Nú var hún í þvottaláni hjá Mýrarhúsa-Jóni. Og hún hafði ekki vitað fyrr
en yrt var á hana utan úr gufunni. Göngukonan hafði sýnilega lagt leið sína