Andvari - 01.01.1972, Blaðsíða 117

ANDVARI
FERÐ Á FEÐRASLÓÐIR
115
beztur, því að frost var að fara úr jörðu og víða slörlc í hann. Við komum að
mjólkurbíl, er stóð fastur í einu slarkinu, og var greiðvikinn bílstjóri á olíubíl
frá ESSO að lijálpa honum. Eftir heilmiklar tilfæringar og mokstur tókst okkur
að rykkja honum upp úr torfærunni.
Bíllinn, sem átti að bíða okkar við Arnarstapa, var þá ekki leigubíll, eins og
ég bjóst við, heldur voru þar komnir þrír menn á eirikabíl, þess einlæglega fýs-
andi að hitta nú niðja Stephans G. Einn var Guðmundur Guðmund'sson, ein-
hleypur maður, rúmlega þrítugur og meðal fory/stumanna ungmennafélags þeSs,
er safnaði fé til að láta reisa minnisvarðann um Stephan G. Hann hefur verið
búsettur í Bretaveldi, en kann nú ekki annars staðar betur við sig en á norðan-
verðu íslandi. Þetta er greindur og hugulsamur maður.
Þá var það Guttormur Óskarsson. Þú hittir hann í Skagafirði 1953, þegar
þú afhjúpaðir Stephans G. minnisvarðann. Skennntinn og allra elskulegasti
náungi. Sá, sem ók, var Flóvent Albertsson, en hann ók þér einnig og á enn
í fórum sínum pening, sem Stephan G. gaf honum 'fyrir að halda í hest hans
eitt sinn, þegar hann var á ferðinni 1917.
Við neyttum hádegisverðar, en fórum síðan í ferð um héraðið. Við komum
í gömlu torfkirkjuna [að Víðimýri], þar sem Stephan G. var fermdur. Staður
þessi er sögustaður og kirkjunni haldið við sérstaklega.
Þaðan fórum við að minnisvarðanum. Það, sem fær mest á mann, þegar
hann sér varðann, er hversu vel hann fellur inn í umhveífi sitt, er eins og vörður
þær, er fyrrum voru hlaðnar úr grjóti til þess að vísa mönnum leið um snævi
þakta jörð.
Frá vörðunni er glæsilegt að líta til norðurs, þar sem ég kenndi úti á firðinum
kúna, er varð að klettaeyju í gömlu þjóðtrúnni. Hún er nákvæmlega eins og
málverkið af henni, sem hékk fyrrum á vegg heima í gamla bænum. Ég held,
að eyjan heiti Drangey.
Við þáðum kaffi hjá bónda þeim, er nú bjó á þessu gamla býli [Víðimýrarseli].
Það stendur of hátt, til þess að þar sé verulega gott undir bú, og hefur það
verið haft eftir bónda, að hann væri ríkur, ef útsýnið þaðan yrði virt til fjár.
Hann er mikill hestamaður, og var mér sagt í Reykjavík, að Skagfirðingar
væru frægir ásta-, kvenna- og hestamenn, bærilegur arfur það, skyldi ég æda.
E'ftir kaffidrykkjuna var ekið til Sauðárkróks og stanzað á gamla bænum í
Glaumbæ, skammt þar fyrir sunnan, en þar er nú byggðasafn. Þetta er stærðar-
torfbær með þiljuðum stafni og fullum búnaði allt frá smiðju til baðstofu.
Þótti okkur Stevie þetta mjög fróðlegt. Þegar við komum til Sauðárkróks, var enn
setzt að kaffidrykkju á heimili Guðjóns Ingimundarsonar, eins af framámönnum
bæjarins, en hann hefur gert mikið til að halda grænni minningunni um Stephan