Andvari - 01.01.1972, Blaðsíða 96

94
ARNÓR SIGURJÓNSSON
ANDVARI
fer með sól. Það heiti hefði verið hœði fallegt og táknrænt, og víst hefði það
veitt bókinni fleiri kaupendur. „Eg kýs heldur að fá þúsundi rninna fyrir hand-
ritið,“ sagði Guðfinna. En það varð erfiðara að fá næstu bók hennar gefna út
vegna þess, að ekki var fylgt ráði hennar.
Eigi var það fyrr en 20 árum eftir andlát Guðfinnu (28. marz 1946), að ég
tók mér það fyrir hendur að leita uppi óbirt Ijóð hennar óg fá þau gefin út.
Það tafði mig fyrst, að ég var bóndi á jörð, sem þurfti mikilla umbyltinga og
umbóta og ég varð jafnframt að afla mér ljár til þeirra umbyltinga við atvinnu
langt að heiman. En getið skal þess, að jafnvel á þeim árurn var ég minntur á
það a'f Karli Ivristjánssyni að leita uppi og gefa út áður óbirt kvæði hennar, og
fylgdi því sú tillaga hans, að þeirri útgáfu væru látin fylgja lög, sem Áskell
Snorrason hafði gert við nokkur kvæði hennar, og eru þau lög enn óprentuð.
Þegar ég hætti búskap, tók ég mér meiri störf á hendur en ég var fær um að
leysa vel af hendi, þó að ég legði mig fram. Því var það fyrst, ,er ég komst á eftir-
laun, að ég tókst það á hendur að safna kvæðum hennar. 'Þetta varð að sumu
leyti auðveldara en ég hafði búizt við. Handrit að öllum óbirtum kvæðurn Guð-
finnu voru geymd í vörzlu Sörens Árnasonar, og hafði Karl Kristjánsson milli-
göngu um, að þau komust auðveldlega í mínar hendur. En handritin voru mjög
misjafnlega frágengin og ,sum vandlesin, einkum handrit kvæðanna, er síðast
voru ort á sjúkrabeði, rituð óstyrkri hendi nreð blýanti og pappírsbók eða ja'fn-
vel lófann sem skrífborð. Meir en .helming kvæðanna, skrifaði ég upp að nýju,
til þess að þau gætu taliz.t hæf til prentunar. Ef erfitt var úr að lesa, leitaði ég
helzt aðstoðar Karls Kristjánssonar. Þegar allt var saman komið, voru jretta alk
76 kvæði og meira safn en þau kvæði, er áður höfðu verið út gefin. Með þetta
safn fór ég til Sigurðar Nordals prófessors til umræðu um, 'hvemig með skyldi
farið. Okkur leizt svo, að aðeins skyldu útgefin þessi óprentuðu ljóð, svo að
þeim væri forðað frá glötun. Síðan skrifaði ég ritgerð, er átt.i að vera í senn til
minningar um Guðfinnu og til ofurlítillar hjálpar til að skilja ljóð hennar. Fyrri
hluti þeirrar ritgerðar er óbreyttur í þessari ritgerð, en síðari 'hluti hennar, um
kvæði Guðifinnu, hefur verið lagður til hliðar. 'v
Eg hugðist í fyrstu fela Ragnari í Smára útgáfu kvæðanna. En sú útgáfa tafð-
ist, ég held mest vegna þess, að talsvert af Nýjum ljóðum hennar vár enn óselt.
Þá leitaði ég til Menningarsjóðs um útgáfuna. Forstjóri þeirrar stofnunar lagði
til, að öll kvæði Guðfinnu væru gefin út í heild. Stjórn sjóðsins tók þeirri tillögu
seinlega, og eftir tveggja ára athugun var Ijóst, að hún yrði ekki samþykkt. Þá
leitaði ég til bókmenntalegs ráðunautar Alnienna bókafélagsins og Karls Kristj-
ánssonar formanns iélagsins um útgáfu kvæðanna. Mér fannst þessu í fyrstu
vel tekið, en dráttur varð enn á, og síðan samlþykkti félagið á fundi sínum að