Andvari - 01.01.1972, Blaðsíða 89

ANDVARI
GUÐFINNA JÓNSDÓTTIR FRÁ HÖMRUM
87
vann hún heimili sínu, að visu með meiri gát en áður, enda gættu foreldrar þess
með henni. Þegar hún hafði jafnað sig nokkuð eftir ferðina suður, gaf hún kost
á því að kenna söng í skólanum á Laugum, en ekki treysti hún sér til aS taka
að sér nein önnur störf við skólann. Þetta var annað áriS, sem skólinn starfaði.
Fyrsta veturinn kenndi einn af nemendum skólans sönginn, Páll H. Jónsson,
sem átti eftir aS koma rnjög við sögu skólans síðar.
GuSfinna kenndi söng við Alþýðuskólann á Laugum fjóra vetur. Hún lagSi við
það mikla alúð og leitaSi uppi mörg lög, sem þá vom ekki ahnennt sungin, til
þess að setja sérstakan blæ á söng skólans. Meðal annars gerði hún að söng skólans
lag, sem nú heyrist oft — Gömul kynni, við 1 jóð Róberts Burns í þýðingu Árna
Pálssonar, og lagði við það sérstaka alúð á hverjum vetri, aS það væri vel æft og
sungið. Á þessum árum gáfum við út litla bók með söngtextum handa skólanum
og kölluðum Hörpu. Þó aS samvinna okkar unr það væri ánægjulcg, sé ég nú
eftir því að ha'fa lagt þar hönd aS, því að ég er viss unr, að sú bók hefði orðið
betri, a. m. k. ha'ft almennara gildi, ef Guðfinna hefði ein ráðið, hvað valiS var.
En það réð minni þátttöku, að ég hélt þá tvo fyrirlestra á viku fyrir alla nem-
endurna sameiginlega á morgnana. Lét ég þær stundir hefjast á söng og horfði
þá meira á textana en lögin, sem von var, þar sem ég kunni skil á mörgum
Ijóðum, en engum lögum.
Meðan Alþýðuskólinn var enn starfandi á Laugurn, var Guðfinna ýmist til
húsa í skólanu in eða heirna hjá sér á Hömrum. Eftir að Húsmæðraskólinn tók
til starfa haustið 1929, kenndi hún þar söng einnig. Ekki var kennsla hennar
þó að fullu samfelld. Hún var fjarverandi veturinn 1929 til 1930 á Vífilsstöðum,
kom aftur til starfa við skólann 1930—31, en veturna 1931—32 og 1932—33
kenndi hún aSeins í Húsmæðraskólanum og aðfði þó kór, er hún valdi í úr
báðum skólunum. Vorið 1933 lauk skólastjórn minni í Alþýðuskólanum og ég
held skipulagðri kennslu hennar í háðum skólunum, en hún dvaldi öðru hvoru
í húsmæSraskólanum, enda átti hún þar athvarf hjá Kristjönu Pétursdóttur
skólastýru, hvenær sem hún kom þangað.
Frá þessum árum er mér þrennt minnisstæðast um okkar skipti. Skýri ég þá
fyrst frá því, sem minnst var um vert, en mér þótti í senn skemmtilegt og leiðin-
legt. Til okkar kom einu sinni gestur utan úr Grímsey og skemmti með því að
syngja gamanvísur, sem Ivann hafði ort og síðan samiS lög við sumar þeirra. Mér
þótti eitt kvæSið, sem liann söng, sérstaklega skcmmtilegt, einkum viðlag, er því
fylgdi, þó ólíkt öðrum viðlögum að því leyti, að það var með tilbrigðum og
útúrdúrum, sem höfundinum tókst að láta fara vel. Efni kvæðisins var það, að
ung stúlka úr Flatey kom til Húsavíkur, og voru ungu piltarnir þar eins og
flugur í kringunl hana. Frásagnir af því hárust svo „út í Grímsey og inn í