Andvari - 01.01.1972, Blaðsíða 135

ANDVARI
ÍSLENZK LJÓÐLIST 1969—1971
133
iþaS var mosaþemba
það var bestagata
'hún lá út í holtið
og heyrandi nær
Mikið var ég lítill
mikið var ég smeykur
mikið var nú þokan
þungbúin og svört
en það yndi að finna
anda doks af norðri
mikið var nú sólin
móðurleg og björt
Þyl ég mér í þögninni
þessa gömlu sögu
ég á ljós á týru
í tröllahendur sótt
bíða skal ég sigurs
blóðugur í valnum
bíða skal ég sólar
bak við langa nótt
III
Ný og nið (1970) varð svanasöngur Jóhannesar úr Kötlum. Hér er þess enginn
kostur að rekja skáldferil hans, þó að síðustu 'bókarinnar sé getið nokkrum orð-
um. Jóhannes telst meðal rímsnjöllustu skálda okkar, þegar hann yrkir að göml-
um hætti, en breytingar hans á ljóðforminu heppnast þó betur en flestra annarra.
Sjödægra olli þáttaskiptum í skáldskap hans á seinni árum eins og Samt mun ég
Vaka fyrrum. Viftust naumast horfur á miklum framförum í ljóðagerð hans eftir
Sjödægm, enda var Jóhannes sjúkur langt árabil fyrir andlát sitt. Samt efndi
hann enn í bók, sem telst þriðji tindurinn í víðáttumiklu ljóðlandi hans. Jóhannes
kvaddi svo, að lengí verður munað.
Vinnubrögð skáldsins eru svipuð og i Sjödægru, en samt ber nyja bókin annaö
svipmót. Jóhannes freistar enn nýjunga í túlkun sinni. Ein sönnun þess er
kvæðið „Kaldakol", sem telst myndrænn skáldskapur, }x) að tilgangurinn sé
einkum að koma róttækum skoðunum á Iramfæri við lesendur:
Sorgin er lotin förukona
sem kemur vagandi handan úr myrkrinu