Andvari - 01.01.1972, Blaðsíða 16

14
tORSTElNN li. GISLASON
ANDVAHI
í framtíÖinni, og einnig hitt, aÖ þar mundi verÖa þrautalendingin fyrir fólkið,
ef eitthvaÖ verulega þrengdi að. Stuðning við hinar dreifðu byggðir og lífs-
skilyrðin þar áleit hann því eitt af nauðsynjamálum þings og þjóðar.
Guðmundur var meðal stofnenda Framsóknarflokksins og var í þeim
flokki öll sín þingmennskuár. Var hann góður og virtur flokksmaður án þess
að hægt væri að segja, að hann gerðist taglhnýtingur neinna forystumanna
flokksins. Til þess var hann of sjálfstæður í skoðunum og ófús á að láta
teymast af öðrum. Þegar þeir Tryggvi Þórhallsson, Jón í Stóradal og Hannes
Jónsson fóru úr Framsóknarflokknum og stofnuðu Bændaflokkinn svo-
nefnda, fór Guðmundur einnig i hann, en þá var hann hættur þingmennsku
og lét ekki mikið til sín taka i stjórnmálum upp frá því, enda átti hann þá
fá ár ólifuð.
Við kosningar, sem fram fóru 1933, bauð sig fram á móti honum Jón
Pálmason bóndi á Akri, mikilhæfur og sérlega vinsæll maður, og fóru kosn-
ingarnar þannig, að Guðmundur féll, en Jón náði kosningu. Tóku margir
fylgismenn Guðmundar sér þessi úrslit nærri, en sjálfur har hann þau vel
og æðrulaust. Það þóttu víða nokkur tíðindi, þegar þessi úrslit urðu kunn.
Flokksmönnum hans varð það að sjálfsögðu allmikið áfall, og ég hygg líka,
að margir flokksandstæðingar hans hafi ekki hælzt um yfir þeim kosninga-
sigri. Einn ákveðinn andstæðingur hans úr öðru héraði skrifaði mér urn það
leyti og sagðist ekki geta talið fall Guðnrundar sigur fyrir neinn flokk.
Eftir lát Guðmundar var talsvert um hann skrifað og allt lofsamlegt. Vil
ég tilfæra hér nokkur orð tveggja samþingsmanna hans, sem hvorugur var
þá í sama flokki og hann. \'il ég tilfæra þau af því, að mér fannst þau sönn
og rnakleg og þau féllu saman við það álit rnitt á honum, að hann væri einn
hinn allra bezti og merkasti maður, sem ég hefi kynnzt. Annar þessara manna
segist vilja játa það, að í öllu sínu opinbera starfi hafi hann aldrei flekkað
skjöld sinn, og hann segist sakna hans, því að hann hafi verið svo mörgum
kostum húinn, sem alla menn rnegi prýða. Hinn, sem um hann skrifaði,
segir á þessa leið meðal annars: ,,Það er gott að minnast Guðmundar Olafs-
sonar bæði lífs og liðins. Hann var einn af þeim mönnum, sem eru gæfu-
.samir, af því að þeir eiga það skilið..---A Alþingi verður hans lengi
minnzt sem forseta efri deildar. Þar naut hann sín vel í háu öndvegi, fríður,
fyrirmannlegur, í einu mildur og þó fastur fyrir. Hann var réttlátur í for-
setastól, og þótti gott að hlíta hans úrskurðum og forystu.' Og hann segir enn-