Andvari - 01.01.1907, Page 17

Páll Jakob Briem.
11
nyrðra, en hann mun jafnan verða talinn meðal
hinna fremstu þeirra, þó liann hel'ði miklu minni
völd en liinir fyrstu amtmenn höfðu liaft.
»Kopíupressa sú, sem kölluð er amtmaðurinn
norðan og austan«, sagði Jón Ólafsson einu sinni í
Skuld; þetta er nú auðvitað sannleikur með talsverð-
um takmörkunum. Því verður ekki neitað, að mörg
dagleg störf amtmanns voru einungis í því fólgin að til-
kynna sýslumönnum úrskurði og brjeflandshöfðingja,
og senda honum aptur skýrslur og reikninga, scm hvort-
tveggja liefðu átt að ganga beina leið, og að embættið
var yíir höfuð mjög ljett, en þó gat duglegur maður
með hugsjónir og framtakssemi afrekað mikið í því,
einkum þó sem forseti amtsráðsins. Dagleg skrifstofu-
störf ljetu annars P. Br. ekkert sjerlega vel, og margir
af formönnum hans stóðu honum óefað langtum fram-
ar að því leyti, og jeg veit, að ef hann var sokkinn niður
í bókmenntaleg störf, eða var að fást við embættis-
mál, sem liann hafði áhuga á, þá var það honum
þvert um geð að þurfa að fara að eiga við dagleg
mál, og hefðu þau því opt mátt vera vandaðri, en
var. En ef hann lagði sig niður við slík störi', þá
leysti hann þau bæði skjótt og laglega af hendi.
Um þær mundir, sem P. Br. tók við amtmanns-
embætti, var fjárlcláði farinn að gjöra æði mikið vart
við sig í ýmsum sj'slum norðanlands, og fór það í
vöxt árlega. Hann, sem alltaf bar landbúnaðinn mjög
fyrir brjósti, sá, að hjer var mikill voði á ferðum, og
tók því að gjöra ýmsar ráðstaíanir gegn kláðanum,
en þær voru í fyrstu ekki sem heppilegastar; liann
hafði þá eigi atliugað málið nógu ýtarlega; voru því
fyrirskipanir lians ekki alllaf í samræmi hver við
aðra, og stundum l'óru þær lengra en lögin leyl'ðu ;
þetta fundu og skildu bændur, og hlýddu því eigi
fyrirskipununum, jal'nvel þó vituriegar væru; peir
höfðu víðast livar eigi ijósan skilning á því, hver