Andvari - 01.01.1907, Page 40

34
Af suðurgöngu
suður til Dónár [rækta] ekkert vín og byrjar það
fyrst á Dónárbökkum, skamt fyrir ofan Vínarhorg.
í vesturhluta Þýzkalands er það og einasta á spildu
nokkurri umhveríis Rínfljótið. — — — Víntréð á
kyn sitt að rekja til Asíu og er þaðan flutt til Norð-
urálfunnar; þrífst það aðeins sunnarlega í hinu milda
himinbelti, en ekki í hitabeltinu; verður það og, hvað
gott sem það er að uppruna, [ekki að gagni, nema]
það sé ræktað. Það er harla óálitlegt, þegar það
ekki er í blóma, pervisið og kræklótt; til að fjölga
því eru vanalega brúkaðar greinar hinna eldri, sem
kynbezt eru, og eru greinar þessar eflir tillilýðilegan
undirbúning settar niður í víngörðunum, sem pældir
eru upp og umgyrtir áþekt og akrar. Um alt Þýzka-
land eru í görðunum við hverja grein eður stilk, sem
niðursett er, reist mjótt prik og hún þar við bundin;
flækist hún þar um kring og keppist við staurinn að
vexti. Á tágunum, sem út af henni vaxa, spretta
vínberin i stórum áföstum klösum; eru klasarnir og
hvert ber mjög ólik að stærð og lit, annað hvort rauð
eða græn; séu þau fullvaxin, eru þau óvenju sæt og
bráðna rétt á tungunni sem krap, snoðlíkt hinum
allra stærstu krækiberjum; (rúsinurnar eru þurkuð
vínber). Á Þýzkalandi verða þau vanalega ekki full-
þroskuð fyr en í október og nóvember, eru þau til
þess tíma löglitil og súr. Með því að kreysta löginn
úr vinberjunum fæst vínið, sem ekki má blanda sam-
an við brennivínið; brennivínið er búið til af öllum
þeim jurtategundum, svo sem ýmiskonar epla-, jarð-
epla- og róutegundum, sem með því að ólgast
gefa frá sér lögsterkju, og útheimtir margbreyltan
undirbúning; er það harla margskonar og ætíð beiskt;
er það og heitt lil suðu; brennivinið lærðu Evrópu-
menn fyrst að tilbúa á 14. öld hjá Arabiskum. Vínið
er allra drykkja elzt, almennast og ágætast. Vín
heitir eiginlega ekki annað en það, sem vínberin láta