Andvari - 01.01.1907, Qupperneq 56

50
Af suðurgöngu
þokkalegar byggingar. Fyrsti salurinn, sem ég kom
inn í, var forstofa með bekkjum umhverfis, var þar
uppslegið á hliðveggjum margskonar skjölum til að-
vörunar og undirvísunar laugarmönnum, líka mátti
þar sjá prísa sérhverrar laugar, sem til var í húsinu.
í næsta húsi var almennileg laug fyrir karlmenn, var
hún múruð úr steinum niður í gólfið og svo sem
kannske manni í mitti að dýpt upp á barma; í börm-
unum voru kranar og, eftir því sem þeim var snúið,
mátti hleypa vatni úr og í laugina og var sumt heitt,
sumt kalt, eins og bezt þælti fara.-----Ótal böð
voru fleiri í húsinu, og voru þau öll fyrir einstaka
sér, er svo þætti betur fara; voru þau eins tilbúin og
hvert í stofu sér. Var hverl þeirra miklu dýrara.
Alt þetta var og til fyrir kvenfólk í aðskildum liluta
hússins.
Frá Töplitz fórum við með degi næsla morgnn
í inndælu veðri; liafði þá keyrslumaður okkar fengið
annan til að framhalda ferðinni fyrir sig, og er það
einn aðgæzluverður hlutur fyrir ferðamenn, því mað-
ur á undir kasti, að sá sem ókunnur tekur við, haldi
eins vel skilmálana og hinn, sem þeir eru gerðið við,
og getur þó ekki bandað á móti að óreyndu nema
illendi verði úr, og er sá ókunnugi oftast ófærari til
að hætta út í það en hinn, sem er beima hjá sér.
Gera þeir mikla höndlun sín á milli um ferðamenn
sína og flækja það margvíslega; er maður sér í lagi
undir þá geflnn ef maður hefir borgað þeim fyrir
fram, og gerði ég mér það að venju, að borga þeim
aldrei bráðara en svo, að þeir jafnan væru búnir að
vinna fyrir því, sem þeir fengu, svo ég gæli hlaupið
burtu er þeir tóku að refja málin, ef ég sæi mér á-
bata þar við. — — — Okkar nýi keyrslumaður var
leiðinlegri en hinn fyrri, því að hann skildi ekki ann-
að mál en bömisku og var frá Prag. Gal [hann]
því ekkert orð við okkur talað. í slað þess höfðum