Andvari - 01.01.1907, Side 83

og islenskan lýðháskóla.
77
harmur þeirra. Ekkert er svo lifandi meðal manna,
eins og barnið. Það er eins og maðurinn á meðan
hann er alveg óþroskaður hafi fengið þá náðargáfu
að lifa hf sitt af öllum kröftum og fullu fjöri, og
leggja það, sem þeir eiga til, inn í hverja geðshrær-
ingu, en þetta helst eigi, er menn verða eldri. Margir
eru líka góðir við hörn, þótt þeir samkvæmt tíðsk-
nnni láti eigi í ljós ást sína aúö aðra; Jjeir fá eigi
staðist yndi, alúð og ástúð barnanna. Sumir taka
að vísu eigi eftir þessu og sjá ekkert mei'kilegt við
börnin, en sumir menn eru líka svo, að þcir sjá
ekkert fagurt í mannlífinu eða í náttúrunni yfirleitt.
En beinskan líður. Hin bjarta hamingja lienn-
ar og hin einkennilega alúð hennar verður að hvei’fa.
Þá koma nokkur ái', sem eru breytingaár. Þau ár
nefnurn vjer gelgjuskeið. Það lxefst venjulega með
13. eða 14. árinu og vaiir þangað til menn eru hjer
um hil 18 ára. Á þessum árum leg'gja menn rnikið
í líkamsvöxt og cru venjulega slánalegir í vexti og
gangi. Menn taka þá litlum andlegum framldrum,
ei'u óþjálir í skapi og oft pöi'óttir. Á þessum árum
er það liolt fyrir hvern mann að vinna mikið líkam-
lega, svo að líkaminn og allar líkamlegar fj'stir og
skapið mýkist og stillist i svita vinnunnar. Á þessu
skeiði vilja menn elckert vera síður en barn. Piltar
vilja þá vcra miklir vexti og rammir að afli. Menn
eru þá venjulega lægnir í höndum og fljótir að læra
líkamlcga vinnu. Einnig er það holt og ileslum
drengium kærkomið á þeim árum að temja sjer
íþróttir með jafnöldrum sínum; aftur á móti er mik-
ið hóknám eigi mjög holt fyrir sál og líkama á skeiði
þessu.
Með 18. árinu eða um það leyti hyijar aftur
hreyting. Pá hefsl liið blómlega æskuskeið. Menn
fríðka, Ixera sig betur og allar hreyfingar verða leg-
urri en áður. Sú fegurð, sem er þá liið ytra ágæti