Andvari - 01.01.1907, Qupperneq 144

138
Fiskirannsóknir.
að flestar þær fiskategundir, er oss eru til mestra
nota, muni lengi geta staðist hið stöðuga og mikla
dráp. Auk þess sem eg lieíi þegar tekið fram sem
ástæðu fyrir þessari von, skal eg geta þess, að hrogn
allra þessara fiska, að síld, hrognkelsum, steinbít og
loðnu undanteknum, ldekjast út við yfirborðið1 2, að
alt ungviði lifir fyrstu mánuðina við yfirborðið og
hvað þorsk, ýsu, síld og skarkola snertir að miklu
leyti inni í landhelgi fyrstu árin, eða getur smogið
vörpuna. Að vísu hafa botnvörpungar lagt undir sig
mörg hin beztu þorsk- og ýsu mið vor og munu
sjálfsagt leggja undir sig ýmis mið enn, þar sem
botninn er hæfilegur, en það er sandbotn og fastur
leirbotn og flatt hraun, en þó er sú bót í máli að
þau svœði sem hœgt er að draga vörpu á, eru ekki
nema lítill hluti af öllu fiskisvœðinu kringum landið^,
því auk þess sem landhelgissvæðið alt á lögum sam-
kvæmt að vera friðað, þá eru stór svæði og mörg
af þeim góð fiskimið, fyrir utan landhelgi, þar sem
botninn er óhæfur fyrir vörpuna eins og liún er nú
gerð, en það er úfinn hraunbotn þar sem liún verður
föst eða rifnar og blautur leirbotn, þar sem hún
sekkur í og fyllist af leðju. Auk þess eru og stór fiski-
svæði, sem of djúpt er á fyrir botnvörpuna, hún er
vanalega ekki dregin á meira en 70—80 fðm„ þar
sem vel má telja að fiskisvæðið nái út á 150—200
fðm. dýpi3. Þelta hvorttveggja verður líklega bezta
tryggingin fyrir íiskþurð hér við land.
1) Feikna mikil viðkomu von fer forgörðum í öllum þeim ógotnum
fiski, sem veiddur er liér við Suðvesturland i febrúar, marz og framan af
april, bæði á opin skip og i botnvörpu. En auk þess sem lirognafjöldi
þessara fiska er ógurlcgur, þá koma oft löng frátök, sem eKkert er fisk-
að sökuin storma og þá gctur fiskurinn gotið i næði.
2) Sbr, Jolis Schmidt, Fiskeriundersögelser ved Island og Færöerne
S. 8—12 og Tafle X (kort yíir botnvörpumiðin).
3) Hafsvæðið út að 200 fðm. dýpi er um 3400Qmílur, út að 100 fðm.
nálægt lielmingi minna.