Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1914, Page 57
Eftirbátur ættarinnar.
Þ a'b sem lífi'ð kendi heimalningnum.
(Þýtt úr ensku af Adam Þorgrímssyni)
Stallwert hét óöalserfinginn ; hann átti fimm
sonu — Gottfreö, Vilhjálm, Karl, Jóhann og Friö-
rik iitla, sem var tólf árum yngri en sá yngsti hinna —
,,lambiö“ hjarömannsins.
Ekki er getið um hvernig á því stóð, en þaö hafði
gengið svo um margar aldir, að að eins einn af sonum
óðalsbóndans erfði jörðina og hjörðina, og gerðist
hjarðmaður. Ef synirnir voru fleiri, þá fóru þeir í
herinn eða til borgarinnar, eða tóku eitthvað annað
fyrir. Hjörðin var að eins ætluð einum, og sá son-
anna var auðvitað mestur og dýrmætastur í augum
föðursins, því að hann erfði tignarnafn hans.
Þaó var fljótséð, hver þessara bræðra mundi
verða hæfastur til að erfa ættaróðalið. Það var Gott-
fred ; hann var elztur og efnilegastur þeirra allra,
friður og tignarlegur og hvers manns hugljúfi. Hann
var þegar farinn að vinna með föður sínum við rún-
inginn, og vera hjá fénu í hans stað, þegar vont var
veður, eða þegar gamli maðurinn var lasinn, Fall-
egasta stúlkan { þorpinu var trúlofuð honum, og þau
biðu bæði gæfu hans. Lífið virtist brosa við honum.
l