Búfræðingurinn - 01.01.1942, Side 25

BÚFRÆÐINGURINN
23
verið meira. Efnainnihaldið er likt og hrossataðs •—• eða um 0,5%
köfnunarefni, 0,2% fosfórsýra og 0,5% kalí, en vatni er um 89,0%.
Þetta er kaldur áburður og er ekki talinn eiga vel við i matjurta-
garða, þvi að garðávextir geti fengið afkeim af honum.
5. Alifuglaábiirðiir.
Talið er, að á einstakling fáist af áburði undan hænsnum 5 kg,
öndum 8 kg, gæsum 12 kg og dúfum 3 kg, miðað við ár. Þetta er
yfirleitt góður og auðleystur áburður, sem er hentugur fyrir fljót-
vaxnar jurtir, t. d. kál og aðra garðávexti. Gott er blanda þennan
áburð með mómold eða frjóum jarðvegi á geymslustaðnum. Efna-
magnið er þetta (Stutzer):
Iíöfn.efni Fosf.sýra Ivali Vatn
Hænsni ......... 1,63 (1,75) 1,53 (1,28) 0,85 (0,30) 56,0
Endur .......... 1,00 1,40 0,61 56,6
Gæsir .......... 0,55 0,53 0,95 77,1
Dúfur .......... 1,76 1,79 1,00 51,9
í sviga er meðaltal af tveimur íslenzkum rannsóknum á hænsna-
áburði veturinn 1940—1941. Þessi áburður er tiltölulega auðugastur
af fosfórsýru, miðað við venjulegan búfjáráburð.
Það er auðsætt af því, sem nú hefur verið sagt, að teg-
undir búfjáráburðar eru mjög svo ólíkar að eiginleikum. Af
því leiðir, að oft getur verið haganlegt að blanda þeim sam-
rni og geyma þær og nota á þann hátt. Mykju og hrossataði
•er t. d. gott að blanda saman. Skyldi jafnan, þegar unnt er,
haga byggingu búpeningshúsa þannig, að hægt sé að geyma
áburðinn blandaðan, en leiða þvagið í sérstaka þró, ef unnt er.
Þá má einnig sjá það á framanskráðum tölum, að mestur
hluti búfjáráburðarins er vatn — eða um 70—85%. Mestur
hluti þurrefnisins eru lífræn kolefnissambönd. Hvorki þau
eða vatnið hai'a bein áhrif sem jurtanærandi efni. Að vísu
•eru lífræn sambönd áburðarins moldmyndandi, og' af þeim
verður til kolsýringur, sem verkar leysandi á efni jarðvegs-
ins, en úr þessum samböndum tekur jurtin ekki næringar-
cfni. Aðeins lítill hluti áburðarins eru verðmæt, jurtanærandi
efni: köfnunarefni, fosfórsýra og kalí. Þessi efni nema sam-
tals ekki meira en 1—1,5% af áburðinum, en á þeim
hyggist þó fyrst og fremst notagildi hans, en fer eklci ein-
ungis eftir vöxtum áburðarins i heild sinni. Lítill áburðar-
haugur, vel geymdur, getur þannig verið verðmætari áburð-