Búfræðingurinn - 01.01.1942, Page 151
B Ú F R ÆÐINGURINN
149
16. mynd. 17. mynd.
heybrúnina, um leið og þær dragast upp. Þegar sáturnar
koma upp fyrir heybrúnina, falla þær sjálfar inn yfir heyið
vegna hallans á grindinni. Þarf því engan „bómuinann" við
þessa upphölun, og er það mikill kostur.
Með einum hesti er hægt að draga upp 1—2 sátur (bagga)
i einu eftir j)ví, hve þungar þær eru, en ]>essi grind, sem
hér hefur verið lýst, er of veik fyrir „krafttalíu“ og l)ung
hlöss. Ekki jiarf alltaf að vanda bindingu á því heyi, sem
dregið er upp í heygálganum. Ef hægt er að flytja sáturnar
heim á heysleða, þannig að j>ær verði ekki fyrir miklu
hnjaski, ]>á þarf venjulega ekki að hinda bakreipin á sát-
unum, heldur aðeins herða að högldum.
Mér finnst sparast mikill tími og mikið erfiði við að nota
liesta við upphölun í hey og fúlgur. Kostur er það einnig,
að það eru engir erfiðleikar við að liafa heyin há, og það
getur sparað mikið heytorf eða striga, ef þakið er með hon-
um. Engir erliðleikar þurfa að vera á þvi að koma heytorfi
upp í há hey, ]>ví að sjálfsagt er að láta hesta draga það upp.
Eg trúi ekki, að bændur, sem hafa komizt á lag með að hala
hey upp á þennan hátt, láti sér til hugar koma að bera sátur
á bakiuu upp i hey eða velta þeim á reipi.