Búfræðingurinn - 01.01.1944, Qupperneq 9
BÚFRÆÐINGURINN
standa að baki erlendum meðaltölum, livað stcinefni snertir, en
eigi er vitað, af hvers konar túnum taðan hefur verið. En svo
koma frávikin með óeðlilega lágt steinefnamagn í fóðrinu, er
m. a. hefur komið fram í siðari rannsóknum og eins i því meðal-
tali, er hér hefur verið nefnt. Rannsókn, sem gerð var á efna-
rannsóknarstofu ríkisins 1937, sýndi, að norðlenzk taða (ekki get-
ið um, hvaða tegundar) hafði 0,395—0,540% fosfórsýru og 0,49—
0,09% kalk, miðað við hey með 15% vatni. Lægri talan fyrir bæði
steinefnin er óeðlilega lág, en síðari talan viðunandi.
Sáðsléttutaða innihélt aðeins 0,404% fosfórsýru og 0,290%
kalk, en taða af gömlu túni 0,400% fosfórsýru og 0,840% kalk.
Ógetið er um, hvernig taðan var samsett, hvað grastegundir
snertir, en ætla má, að taðan af gamla túninu hafi verið blönduð
smára (á l>að bendir þetta háa kalkmagn),1) en sáðsléttutaðan
ekki eða að áburði hafi þar verið ábótavant. Er augljóst, að sáð-
sléttutaða þessi hefur ekki verið gott fóður fyrir mjólkurkýr, hvað
steinefnamagn snertir, en liin taðan með þvi bezta, hvað stein-
efni snertir.
Rannsóknir, sem gerðar hafa verið á islenzkum og erlendum
grastegundum frá Sámsstöðum, sýna nokkuð misjafnt steinefna-
innihald, en þó oftast allsæmilegt, enda liafa sýnishorn verið tekin
úr landi í góðri rækt með alhliða tilbúnum áburði.
Við rannsóknir 1937 reyndust eftirtaldar tegundir hafa fosfór-
sýru og kalk sem hér segir í heyi með 15% vatni:
Fosfórsýra Kalk
Háliðagras ................... 0,390—0,050% 0,500—0,650%
Hávingull .................... 0,780— 0,700—
Túnvingull ................... 0,440—0,505— 0,440—0,450—
Vallarsveifgras .............. '0,390—0,470— 0,360—0,545—
Snarrótarpuntur .............. 0,400—0,570— 0,410—0,415—
Fyrri talan er af tegundum á fyllra þroskastigi, en síðari talan,
þegar þær voru nýskriðnar.
Eigi verður séð af liessuin rannsóknum, að háliðagras og liá-
vingull standi að baki innlendu tegundunum, hvað steinefni
snertir, nema siður sé. Allar tegundirnar 5 voru ræktaðar við
sömu skilyrði og slegnar á sama þroskastigi. Fyrri steinefna-
talan er frá slætti 5. júli, en sú síðari 30. júni. Þó að ekki muni
meira á sláttutíma, virðist augljóst, að bezt er að slú grasið, þegar
það er i blóma og ekki byrjað að tréna. Er þetta mikilvægt vegna
steinefnamagnsins. Einnig er grasið rikara af meltanlegum eggja-
hvítuefnum, ef það er slegið á liæfilegu liroskaskeiði.
1) Sbr. Skýrslu um cfnagreiningar 1929, 33. bls.