Búfræðingurinn - 01.01.1944, Qupperneq 13

B Ú F H Æ Ð I N G U H I N N
11
5. Efra borð blaðanna án eða með mjög ógreinilegum rifjum 6.
Blöðin á efra borði mcð greinilegum rifjum 11.
fi. Blaðsliðrin greinilega samanlögð í brumlegunni og hún tvieggj-
uð, sliðrin iokuð, blöðin öll kjöllöguð, mött og slíðrin hörð.
Myndar stórgerðar þúfur. Axhnoðapuntur nr. 3.
Blöðin mcira cða minna gljáandi á neðra borði. Slíðrin næstum
samanlögð, en ekki tvíeggjuð. Blaðkan ekki með greinilegum kili.
Jarðstöngull uppréttur eða skriðull og myndar aldrci harðar þúfur 7.
7. Sliðurbimnan löng. Blöðin flöt og mjókka upp eftir, eru með 2
ljósum samliliða línum eftir miðju hlaði, er sjást greinilega,
þegar gegnum blaðið er liorft. Vöxturinn þúfumyndandi. Með
yfirborðsrenglum. Hásveifgras nr. 9.
8. Stutt þverskoriu slíðurbimna. Blöðin jafnbreið upp eftir og
enda i bátlagaðri totu, sem klofnar við uppstroku. Tvær sam-
liliða ijósar línur sjást eftir endilöngu ldaði, þcgar gegnum það
er borft. Með jarðrenglum. Vallarsveifgras nr. 8.
9. Sliðurhimnan löng og töluvert lengri en blaðfóturinn. Ljósu
linurnar sjást aðeins grcinilega i cfra hluta hlaðsins. Plantan er
ol't Ijósgræn. Linsveifgras nr. 10.
10. Stráin vcnjulega mörg saman. Blöðin fremur mjó og ljósu lin-
urnar greinilegar eftir miðju hlaði, þegar horft er í gegnum
það. Slíðurhimnan stutt og snubbótt, en þó lengri en á vallar-
sveifgrasi. Vcnjulcga blágræn og sliðrin snörp. Blásveifgras nr. 11.
11. Stráin mörg saman. Bilin milli blaðrifjanna sýna snjóhvítar
linur, þegar gegnum þau er horft. Blaðrendur og blaðrif injög
snörp (af stutlum þyrnum). Snarrót nr. lfi.
Bilin milli blaðrifjanna sýnast ljósgræn, þegar gegnuni þau
er liorft. Blaðrendur og hlaðrifin á efra borði blaðanna gljá-
andi að undanskildum cfsta liluta blaðsins 12.
12. Blöðin mjúlc, jneira cða minna greinilegar blaðgreipar, sem oft
eru þó mjög litlar. Sliðurhimnan stult og ofl ógreinileg.
Enskt rýgresi nr. 12.
13. Greinilegar blaðgreipar Tt.
Engar blaðgreipar 17.
11. Blöðin kjöllaga og gljáandi að neðanverðu. Blaðrifin uin það hil
jöfn að hæð og breidd 15.
15. Blaðrendurnar snarpar. Ef liorft er gegnum blaðslíðrin við
áfallandi birtu, sjást greinilegar þverlínur milli leiðistrengjanna
(blaðtauganna), og í blaðflötum sprotanna sjást leiðistrengir,
sem eru alveg hvltir. Hávingull nr. 1.
10. Eins að útliti og undanfarandi tegund, en blöðin Iiarðari og
% breiðari Tágavingull nr. 5.
17. Blaðsprotablöð liárauð, að minnsta lcosti þau neðstu 18.
Blaðsprotablöð og sliður liárlaus 21.
18. Hárgunin oftast gisin á blaðrifjunum og blaðslíðrin oftasl lokuð 19.
19. Blöðin með greinilegum kili. Blaðrifin tiltöiulega breið og flöt 20.
20. Blaðkan (hlöðin) með löngum, gisnum útstæðuin hárum. Sliðrin
eru stuttlnerð, og vísa hárin niður. Slíðruhimnan smásepótt.
Akurfax nr. 13.