Búfræðingurinn - 01.01.1944, Síða 17
B U F R -E Ð I N G U R I N N
15
unarfræ gaf 7% meira en það danska, norrlenzkt fræ 11%
meira hey en danskt. Eftir 8 ára ræktun var vallarfoxgrasið
næstum alráðandi í reitunum (enda eldti beitt á það). Úl-
sæðismagn á ha talið hæfilegt 25—-30 kg við hreinrækt.
3. Axhnoðapuntur (Dactylis glomerata).
Hefur uppréttan járðstöngul, þúfiunyndandi vöxt og myndar
grófar, harðar þiifur. Blaðslíðrin eru venjulega lokuð. Brumlegan
samanlögð. Stofnsprotarnir tvieggjaðir og snarpir á báðum rönd-
um. Slíðurhimnan löng. Blöðin öll snörp á efra borði og rennu-
mynduð nieð skörpum kili. Stórvaxið gras, 50—100 cm á hæð.
Punturinn er einhliða og smáöxin eins og í hnyklum á puntgrein-
unum. Skríður venjulega seinni hlutann í júní. Erlend sáðtúnjurt.
Grastegund þessi hefur lítið verið notuð í fræblöndur, en getur
þó vaxið vel á öllum þurrlendari jarðvegi. Myndar ekki þétta
grasrót, en getur gefið blaðríkt og gott hey, en nokkuð óþýtt. Ágætt
fróðurgras, ef snemma er slegið, og gefur þá oft mikla há í öðruni
slætti. Þessi tegnnd hefur ekki reynzt mjög varanleg i sáðtúnum
almennt, en vel hefur hún vaxið á harðlendum jarðvegi á Sáms-
stöðum og er þar allmikið útbreidd eftir 10 ára ræktun. Á fram-
ræstri mýri hefur hún horfið eftir 2—-3 ár, enda á hún bezt við
þurrlendan jarðveg og sprettur þar betur en vallarfoxgras og
þolir heit betur en það. Ber venjulega illa þroskað fræ hér á landi.
Sáðmagn við hreinræktun 30—35 kg á ha.
4. Hávingult (Festuca pratensis).
Hefur uppréttan jarðstöngul og þúfumyndandi vöxt. Blaðsliðrin
gljáandi, með þverstrengjum milli hlaðstrengjanna, sem sjást
greinilega, þegar gegnum þau er horft. Blöðin 4—6 mm breið,
flöt, gljáandi á neðra horði, en rifjótt á efra borði. Blaðrendurnar
snarpar. Blaðgrunnurinn með greipum. Stutt sliðurhimna, græn á
lit. Blöðin uppvafin á brumlegunni. Punturinn mjór og ekki út-
greindur. Smáöxin 5—10 blóma. Ytriagnirnar styttri en smáaxið.
Skríður venjulega síðast i júni. Er 00—90 cm á hæð. Erlent sáð-
gresi, sem myndar heldur gisna grasrót. Hávingullinn hefur dá-
lítið verið notaður i fræhlöndu, einkum á síðari árum. Hann
gefur ágætt hey, sem er mjög ætilegt fyrir kýr og annað búfé.
Getur gefið mikla og góða uppskeru, en tii þess þarf hann að vaxa
í ræklargóðuin jarðvegi. Á vel við myldinn mýrarjarðveg, vel
þurran, og annan raklendari jarðveg, eins og góða leirmóajörð,