Búfræðingurinn - 01.01.1944, Qupperneq 31

B U F R Æ Ð I N G U R I N N
29
Fyrra árið var enginn áburður, en síðara árið var gefið
90 kg 00% kalí, 90 kg elektrophos og 188 kg brennisteinssúrt
annnoniak á ha. Venjuleg fræblandá vnr smáralaus, en helm-
ingur fræblöndunnar í smárareitum rauðsmárafræ. Að meðal-
tali í þessi 2 ár hefur unnizt frá 8—18 hestar af töðu og liá
fyrir að nota smárann, auk þess sem heyið allt af smáraland-
inu var betri taða. Á öðru ári virtist smárinn ekki vera farinn
að ganga til þurrðar. Það er eflaust margt, sem ókunnugt er
enn um ræktun rauðsmára hér á landi, en sú reynsla, sem
fengizt hefur, virðist lofa góðu uin það, að árangurs megi
vænta af ræktun hans.
í stærri ræktun má'hafa hvitan smára með rauðsmáran-
nm, og hefur þá raunin orðið sii, að hann hefur tekið við af
rauðsmáranum, eftir að hann hefur verið genginn lil þurrðar.
Gæta her þess við ræktun rauðsmára í túni að láta hann eklti
vera snöggan undir komandi vetnr. Athuganir hér hafa leitl
i ljós, að rauðsmárinn þarf að selja hlöð undir veturinn, en ef
hann nær þvi ekki, hverfur hann fyrr úr grasrótinni. Að tví-
shi rauðsmáratún er því aðeins réttmætt, að elcki sé 2. slægjau
slegin siðar en 15. ágúst. Kalí- og fosfórsýruáburður á vel við
rauðsmárann eins og aðrar smárategundir.
Ekki er líklegt, að hægt verði að rækta fræ af rauðsmára,
að minnsta kosti ekki seinvöxnuiu smára, því að skilyrði flest
vantar. Hann frjóvgast með þeim hætti, að randaflugur
(Humlebier) heimsækja hlómkollana, — sækja hunang í
krónuhikarinn, og frjóvga blómið um leið. F2n hér eru þær
fáar, þó að ein og ein fluga sjáisl endrum og eins. Ef rétt er
að farið, má eflaust rækta rauðsmára á öllum góðum lílið
súrum (pH 6—7) móajarðvegi, og hezt er að þurrka grasið á
hesjum, ef tíð er ekki því betri fyrir heyþurrk.
D. Hálfgrös og annar gróður.
í. Nokkur almenn atriði.
Þær tegundir fóður- og beitarjurta, sem teljast til hálfgrasa-
ættarinnar, eru allmikið frábrugðnar heilgrösum jieim, sem að
framan hefur verið lýst. Þessar jurtir, einkum starirnar, eru þó
allþýðingarmiklar fyrir landbúnaðinn, þvi að hvorki meira né
minna en um % af heymagni því, cr árlega aflast í landinu, cr að
miklum hluta af hálfgrösum, og eru starirnar þar yfirgnæfandi.