Búfræðingurinn - 01.01.1944, Side 32

B Ú F R Æ Ð J N G U R I N N
:jo
Starirnar eru aðallega votlendisjurlir, en heilgrösin fylgja þurr-
lendum jarðvegi. Þó eru allmargar starartegundir, sem vaxa innan
um heilgrasgróður á þurrjendi, en mest mun þó útbreiðsla staranna
og búnotagildi bundið við vissar fáar tegundir á votlendisjarðvegi,
og' verður aðeins fárra getið hér. Starirnar sJcilja sig frá lieilgrös-
unum að allmiklu Jeyti í byggingu. Þær eru með skriöulum jarð-
stöngli og rótarskotum eins og sum heilgrös. Stráið oftast þristrení,
mergjað. Blöðin striklaga og sliðurfætt mcð ógreinilegri sliður-
himnu eða slíðurhimnulaus. Blaðsliðrin Jokuð. Blómskipanin a.v,
og á þeim störum, er hér verður Jýst, eru blómin einkynja, sér-
stök karliix efst eða ofarlega á stönglinum og kvenöxin fyrir neðan.
Blómin nakin eða með burstkrans í blómhlífar stað. Fræið er lineta
með fræhvítu, vindfrævun. Þau hálfgrös, er hér verða nefnd, eru
alJólik að vaxtarkröfum. Snm vaxa bezt þar, sem áveita er, önnur
hverfa við áveitu og þrifast bezt þar, sem
vatn er kyrrstætt (fífa).
Að fóðurgildi geta hálfgrösin verið all-
góð, ef heyja af þeim er aflað á réttum
tíma. íslenzkur liálfgrasagróður er nokkuð
atiðugri af holdgjafasamböndum en erlend-
ur (Norðurlönd), og meltanleiki þeirra er
meiri hér en þar. Aska er mun meiri i is-
lenzkum hálfgrasagróðri en t. d. sænskum
og minna tréni. Er þessu líkt farið og með
heilgrösin.
II. Starir.
I. Mýrcistör (Carex Goodenoughii).
Er með renglum, blágræn. Blöðin mjó
og oft með upporpnuni röndum. Eitt
karlax og 2—II legglauS eða leggstutt
kvenöx. Mýrastörin er einhver alút-
breiddasta stararteguiid hér á landi.
Hún vex í mýrum og hálfdeigjum um
land allt og gætir mikið í því heyi, sem
af þessuin lendum fæst. Stórvaxin er
hún venjulega ekki og breiðist aðallega
út með rótarskotum.
Eftir rannsóknum á gróðri Flóaáveit-
unnar er hún þar yfirgnæfandi í
11. mynd. Mijraslör.
(liftir A. Mentz.)