Búfræðingurinn - 01.01.1944, Side 54

52
B Ú F R Æ í) 1 X G U R T X X
13. rayncl. Niðarhufrur, islenzkl.
Tafla III sýnir fyrst og fremst,
að fyrri sáðtími eu í tilraununum
hefui' átt sér stað, gefur ])yngra og
spírunarhæfara lcorn, og eru meðal-
töl fyrir þenna sáðtíma frá jafu-
mörgum og sömu árum sem í til-
raununum með uppskerumagnið.
I’að er um liafrana eins og um
byggið, að fyrra 5 ára timabilið er
hetra fyrir þroskuii og uppslteru-
magn cn það siðara, enda er eill
mjög slæmt kornár i siðara með-
altalinu (1937). Tilraunirnar sýna,
að hafrar geta hér á Suðurlandi
gefið álillega hafrauppskeru auk
hálms, sem oftast er meiri cn hj.i
hyggi, meira að segja ])ó að svona
seint sé sáð. Samt hafa öll þessi 7
hal'raafhrigði náð góðum og sæmj-
legum þroska i 9 ár af 10. Þess
skal gcta, að í fyrra meðaltalinu,
1929—1934, er 1932 ekki með vegna
þess, að þá ónýttust tilraunirnar
eftir uppskeru af veðri, sem feykli
korni af öllum reitum saman. En
þó að það ár hefði vcrið með í meðaltali, hefði ]>að liækkað það, en
ekki lækknð.
Taflan sýnir, að kornuppskera getur eftir sáðtíma 18. maí orðið mest
3250 kg af ha og auk þess 78 hestar hálms. En svo geta lika ár komið,
]>ar sem upj)skeran í korni verður 600 kg og hálmur einir 33 hestar, og
stafar það að nokkru af jarðvegsskilyrðunum, en ]>ó mun veðráttan 1937
vera aðalsök þess, hvc kornið á höfrunum varð lítið. Þroskun kornsins
á höfrum byrjnr efst. Neðstu puntgreinarnar þroslcast síðast, en þær báru
aldrci fullþroskdða liafra þetta slcoma ár. Það voru aðeins efstu lcornin,
sem sæmilegum þroska náðu. (Sjá kornþyngd og grómagn tilraunanna.)
(irómagn er oftast lágt i tilraununum vegna þess, að þegar höfrum er
seint sáð, dregst þroskun og uppskera fram ylir miðjan sept., en það
velclur oft lágu grómagni, að hafrarnir þroskast við lækkandi hita sept-
embermánaðar og oft vaxandi úrkomu.
Til þess að fá betri árangur af liafrakornrækt er nauðsynlegt að sá i
april eða fyrst í maí, eins o'g grómagn og kornþyngd fyrrsáðu hafranna
her Ijóst vitni um. Það er aðeins í hlýjum sumrum með tiltölulega
liurrum uppskerutima, að hafrar skila góðu grómagni, þegar svona seint
er sáð. Meðaltalskornþyngd her þess Ijósast vitni, að hafrarnir Iiafa allt-
ai' náð þei'rri Icoi'nþyngd, sem þeim er eiginleg, og við samanhurð á korn-
þyngd sömu afbrigða í heimalandi þeirra verða hafrarnir, scm ræktaðir
eru á íslandi, oftast þyngri. Hýðismagn hefur ekki verið ákjveðið, en ætla
má, að það muni vera eitthvað liærra hér að minnsta kosti í vcrstu
arunum.