Búfræðingurinn - 01.01.1944, Qupperneq 59

H C F R Æ I) I X G U R I X X
.) /
útsæðinu timanlcga niður. Vorhveiti skriður siðar cn liafrar, venjulega
siðast i júlí, cn liefnr eigi náð ])roska fyrr en cftir miðjan scpteniber.
Vetrarhvciti var sáð hér 1037 og gerð sáðtímatilraun með 3 afhrigði
frá Sviþjóð, Svea, Ereger og Thule. Sáðtímar voru liafðir 3, ]>. e. 5. ágúst,
10. ágúst og 16. ágúst. Kornþyngd og grómagn fer hér á eftir á korninu,
sem varð þroskað 1038, ])ó að sumarið væri kalt og vorhvciti næði ]>á
lu lakari þroska. 5. 1000 ágúsl. (íromagn Sáðtiðir 1937: 10. ágnst. 10C0 Grómagn 10. 1000 ágúst Grómagn
Afbrigði korn, { e korn,g 0/0 korn, g o/o
Svea .... . . 31,7 47 30,2 44.0 28,9 73
Ereger .. .. 31,8 63 23,7 74,0 20.6 65
Thulc . . . .. 21.4 53 24,7 77,0 24,5 73
Grómagnið cr lítið að marka, því að liveitið varð ekki allt fyrir jafn-
fljótri og góðri þurrkun, en kornþyngdin segir til sin og er raunveru-
leg, ]>vi að liún er af jafnþurru korni. Eftir þessu mætti ætla, að auð-
veldara yrði liér á landi að rækta vetrarhveiti til nokkurra nytja en
vorhvciti, því að ef sumarið 1038 Iiefði vcrið gott meðalsumar, hefði
árangurinn orðið hetri, þó að segja mcgi, að fyrir fyrstu sáðtið sé hann
fullsæmilegur. Vcra má, að liægt verði að rækta vetrarhveiti i mörgum
árum, því að þessi tilraun sýndi það, að öll afbrigðin þoldu veturinn
1037—1038, og var hann ]>ó ekki sérlega góður — fyrir vetrarsáð —, um-
hleypingur, frost og ]>iðui' á víxl, eins og alltaf cr hér á Suðurlandi.
Annars má telja, að ekki séu iniklar likur fyrir arðsömum árangri al'
hveitirækt hér á landi, en ]>ó má vel vera, að svo mætti að húa með ineiri
þekkingu í verki samfara betri hveitiafhrigðum, að liún yrði Vel fram-
kvæmanleg í öllum meðalárum og betri. Hér er sem víðar, — það þarf
áframhaldandi þrautseigt og leitandi starf. — I*að fœrir venjulega hag-
nýtan árangur.
V. Ræktun korns.
/. Jarðvinnslci.
Með jarðvinnslunni er keppt að því að búa til gott sáðbeð
i'yrir kornið. í fÖslum og illa unnum jarðvegi verður spretta
lítil og gróðurinn lágvaxinn, því er það, :tð hæfilega mikil og
djúp vinnsla er fyrsta skilyrði fyrir þvi, að korn geti vaxið
með eðlilegum hætti.
Fyrsta jarðvinnslan er plægingin. Ef utn óræktaða jörð er
að ræða, verður haustplæging betri en vorplæging. Við ]>la>g-
ingu á graslendi ber að gæta þess að hafa plógstrengina eins
breiða og kostur er, svo að þeir hvolfist vel og setn minnst
af grasrót sé á yi'irboðinu. Á sléttu landi er oftast nægilegt að
plægja ekki dýpra en 4—5 þuml. Dýpri plæging eylcur áburð-