Búfræðingurinn - 01.01.1944, Qupperneq 61

B Ú F lí Æ Ð I N GUBI N N
5<)
eins miklu fóðri i korni og hálmi og túnrækt, miðað við jafn-
stórt Jand.
Nokkra grcin má gcra scr fyrir áburðarþörfinni mcS l>vi að rannsaka,
liva'ö viss uppskcra af korni, liyggi og iiöfruin taka úr jarövcginum,
Eftir diinskum efnagreiningum er taliö, að cflirgrcind uppskera færi burt
mcð scr cfni cins og ilér scgir. Til samanburöar er sýnt, hvað töðumagn
mcð svipuðu fóðurmagni tckur úr jarðveginum:
Köfmmar- Fosfórsýra Kali
Kg korns Kgliálins el'ni kg kg kg
Bygg ................... 3000 4500 82,0 32,0 75
Hafrar ................. 3000 4500 86,0 28,0 82
Taða.................... 70 liestar 126,00 42,0 126
Ef bcra ætti á eftir ]>vi, sem ]>etta mikil uppskera af l>yggi og höfrum
taka úr jarðveginum, þyrfti 5—600 lcg kalksaltpétur, 200 kg superfosfat
og 150—200 kg kalí. En ]>að væri bæði eftir innlendri og crlendri rcynslu
alvcg ótæk áburðargjöf og ólicntug hlutföll og rnagn, ]>ó cinkum hcr á
landi, ]>ar scm miða vcrður áburðarmagnið við staðarlcgar þarfir á
hverjum tima.
Áburðarmagn til kornyrlcju fer eftir frjósemi þeirri, sem
jarðvegurinn hefur, — hvort landið er i rækt eða í órækt. Á
allan nýbrotinn eða óræktaðan jarðveg þarf alliliða og full-
kominn áburð fyrsta árið. Fer áburðarþörfin eftir því, hvort
landið er framræst mýri, móajörð eða sandjörð. Á móajörð er
ekki ávallt þörf að bera kalí, en fosfórsýru og köfnunarefni.
Eftir þeirri reynsltt, sem fengizt. hefur um áburðarnotkun,
niun viða vera hæfilegt :tð bera á eftir því, sem eftirfarandi
tafla (IV) greinir, miðað við þar tilgreind skilyrði fyrir hvgg
og haíra:
Tafla IV.
K >) Móajörö S»i N») Mýra rjörö K S N Sandjcrö K S N
Á 1. ári nýplægt 100 300 250 200 350 250 200 300 300
2. árs ræktun 100 300 200 200 350 180 200 300 250
3. árs ræktun 100 250 150 200 300 100 200 300 250
Eftir belgjurtagrænfóð- ur mcð búfjáráburði 100 200 100 150 300 JS 150 250 150
Eftir kartöllur 100 200 0-100 150 200 150 250 150
Eftir tún í góðri rækt 100 200 100 150 200 150 200 100
Þetta eru aðeins tölur til hliðsjónar, þvi að nauðsynlegt get-
ur verið að hnilca eitthvað til, einkum með köfnunarefnið,
eftir því sem ætla má, að jarðvegurinn sé rílcur af því áður.
Of mikið af köfnunarefni seinkar þroskun, og er því mestur
1) K = kali, 40%. S = Superfosfnt, 18%. N = kalksaltpétur, 16%.