Búfræðingurinn - 01.01.1944, Qupperneq 137

B Ú F R Æ Ð I N G U R I N N
135
þeirra verður helzt séð, að hve miku leyti er uxn kynfestu að
ræða, og velja síðan undaneldisdýrin eftir þeim niðurstöðuni.
VII. Hvað á að gera?
í upphafi síðasta kafla var þess getið, að mjög gæti komið
til greina að viðhafa allar þrjár leiðirnar samhliða, sem nefnd-
ar voru, til kynbóta á hinu innlenda búfé án aðflutnings kyn-
bótadýra. Ef lil vill væri réttara að orða þetla á þá leið, að
nauðsynlegt sé að nota allar leiðirnar, ef nokkur verulegur
og varanlegur árangur á að nást í kynbótastarfinu. Ytra xit-
lit, Jíkamsbygging, dýranna hefur jal'nan veigamikla þýðingu
íyrir verðmæti og' notagildi þeirra. Almenn hreysti dýranna
er að verulegu leyti háð líkamsbyggingunni. Ýmsar afurðir
húfjárins, s. s. kjötið, er nær eingöngu háð henni, bæði hvað
ínagn og gæði snertir. Það ber því að taka tillit til ytra út-
lits við val á undaneldisdýrum, þótt slíkt úrval g'eti verið
gagnslítið eitt saman, eins og áður getur.
Um teið og ættbækurnar eru færðar, her að skrásetja í þær
sem mest af þeim verðmætu afurðum einstaklinganna, sem
bæði mæling, mat og reynsla hafa sýnt, að þeir hafa slcilað.
Ef þetta er ekki gert, er ekki hægt með öryggi og raunar engu
viti að velja úr kynbótadýr lil undaneldis. Þess skal enn frem-
ur getið, sem þó mun nánar verða tekið til meðferðar síðar í
þessum greinaflokki, að bæta þarf fóðrun og meðferð búfjár-
ins hér á landi. Dýrin mega ekki Jíða skort, svo að erfðaeðli
þeirra geti notið sín. Reynsla annarra þjóða sannar þó, að
hætt meðferð dýranna hafi ævinlega fylgt í kjölfar kynbót-
anna.
íslenzkur landbúnaður hefur nú á síðustu árum, eins og
raunar stundum áður, átt í vök að verjast, — þó e. t. v. noltk-
uð á annan hátt nú en áður. Ýmsir brotsjóir viðskiptalifs-
ins hafa skolazt urn landið. Óséð er enn þá, hvert brim stríðs-
ins ber okkur, hvort við náum okkar eigin höfn eða okkur
ber að ströndum einhvers stórveJdis umheiinsins. Pólitískt
öldurót er í landinu. Störf bændanna eru gagnrýnd, búskap-
ur ’þeirra af ýmsum léttvægur fundinn. Bændur landsins
verða því samstundis að gera dæmið upp með sér, hvort þeir
vilja vera bændur og hvort þeir geta verið það í þessu harð-