Búfræðingurinn - 01.01.1944, Page 170
168
B Ú F R -E Ð I N G U R I N N
langt. Öxull myllunnar er úr 16 nun sverum járnteini. A
cnda hans er vindhreyfillinn festur (15), en reimhjólið (6) er
l'est rétt aftast á hann. Það er smíðað úr tré. Grópið á því
fyrir reimina er þriggja cm djúpt. Það má helzt ekki vera
grynnra, því að þá er hætt við, að reimin viIji fara úl af.
Vindhreyfillinn (festur við 15), er hafður með fjórum spöð-
uin, og er hver spaði !)() cm langur og 20 cm hreiður. Það er
bezt, að spaðarnir (20) séu eigi færri en l'jórir. Ef þeir eru
færri, er hætt við, að myllan verði ekki nógu aflmikil og næm
i litlum vindi.
Hemilútbúnaðurinn. Vindmyllumegin á hreyflinum er
fest lok (12), sem líkist loki al' venjulegum hrúsa. Innhverfan
á ])VÍ er látin snúa að myllunni. Teinn (10) liggur frá myllu-
opinu og inn i lokið. Á enda hans er festur bogamyndaður
járnbútur, sem er i'estur lokmegin á teininn. Þegar hreyfill-
inn er stöðvaður, er togað í teininn niður, þá nuddast hoga-
myndaði járnhúturinn við innhverfuna á lokinu. Þessi
hemilútl)únaður er mjög líkur því, sem er á vindrafstöðvun-
um. Til ])ess að bogamyndaða járnið leggisl lrá lokinu, þeg-
m myllan er lálin ganga, verður að hafa gorm eða gúrnmí-
teygju, sem togar alltal' í teininn á móti hemilvírnum (9).
Þessum hemilúthúnaði er alveg hægt að treysta. Á fjósmæn-
inum er haft oj) (29), sem er undir miðjum fætinum. Gegn-