Búfræðingurinn - 01.01.1944, Page 171
B Ú F R Æ Ð I N G U R [ N N
169
•vs r*- \9
inn þiið fer reimin (7) og hemilvírinn. Þetta op þarf að
vera það vítt, að reimin núist hvergi við. Reimhjólið á myll-
nnni uppi er 18 cm í þvermál, en stóra hjólið niðri í fjósinu
(16) er 75 cm í þvermál. Þegar myllan er að smia sér eftir
áttunum, kemur það alloft fyrir, að hjólin „flúgta" ekki hvort
við annað, stundum eru þau l. d. í vinkil hvort við annað.
Þá snýst upp á reimina sem svarar því. En það kemur ekki
að beinni sök, nema að því ieyti, að það vill slakna og stríkka
á reiminni á víxl. Bezta reimin, sem hægt er að hafa, er v
leðurreim. Stjóra hjólið verður að vera beint niður undau
myllunni uppi.
Lýsing á mijlhinni niðri í fjósi. Drifið (18.) er í'est á enda
öxulsins, sem stóra hjólið er (fest) á. Það er 45 cm langt.
Drifskaftið (27) er tveggja metra langt, en iná vera með
hvaða lengd, sem er. Það er úr tré. Til jiess að gera það auð-
veldara að taka mylluna úr sambandi ATið dæluna hef ég
húið til annað skaft á dæluna og haft það úr venjulegri vatns-
leiðslupípu. Liðinn hef ég' úr sverum járnteini, sem er mátu-
legur ofan í pípuna. Þegar dælan er tekin úr sambandi, þá
þarf ekkert annað en að kippa teininum upp úr pipunni.
Dælan, sem cg' hef haft við mylluna, er venjuleg strokkdæla
(bulludæla) nr. ,‘i. Vegna þess að dælan er nokkuð ])img,
])á hef ég ekki tátið mylluna dæla heilt drag. Þess vegna
læt ég hana dæla nál. % af draginu. Nú vildu ýmsir spvrja,
hvort ]iað skemmdi ekki dælurnar að láta þær dæla svona stull