Búfræðingurinn - 01.01.1944, Síða 177

B U F R Æ Ð INGURI X X
175
eru yfirgnæfandi, telur Ingólfur vetraráveitu betri, sé hægt að
koma við góðri uppþurrkun á tímabili J)ví, sem er á milli
áveitutímanna. Einn kostur við vetraráveituna er t. d. sá, að
landið sléttist miklu fyrr en sé voráveita notuð. Allt áveitu-
svæði í Flóanum er 11—12 Jnis. ha. Ekki er stunduð áveita á
öllu J)essu svæði. Mun Ví—% af þvi vera áveitulaust. Um Vi
af áveitulandinu fær vetraráveitu.
Það ælti að vera ljóst af því, sem að framan er sagt, að Flóa-
áveitan hefur heppnazt mjög vel. Uppskeran hefur margfald-
azt, landið er að sléttast og vélamenning nútímans á sviði land-
húnaðarins í hraðri uppsiglingu. 5Tið allt ])elta hefur heyskap-
nrinn orðið margfalt ódýrari en áður, og uppskerumagninu er
haldið uppi og l)að aukið jafnframt því, sem fólkinu fækkar,
sem við l>að vinnur, daglegur vinnutími styltist, heyskapar-
vikunum fækkar, en heyvinnan verður auðveldari og skemmti-
lcgri en áður var. Öllu þessu hefur áveitan komið til leiðar á
mörgum bæjum í Flóa á sama tima sem túnrækt hefur á öðr-
um stöðum valdið þessum sömu stefnubreytingum. Þetta sýn-
ir, að áveitur eru fullkomlega frambærileg rækturiaraðferð þar,
sem vel hagar til með engjalönd og áveituvatn, og slíka jarð-
yrkju ber því á þeim stöðum að setja hliðstæða túnræktinni.
Það er því grundvallað á vanþekkingu, þegar því er haldið
l'ram um Flóaáveituna, að þeir peningar, sem rikið hefur lagi
lil hennar, liggi þar rentulausir og engum lil gagns.
Endurgreiðsla á því fé, sem ríkið hefur lagt lil Flóaáveil-
unnar, fer fram á tvo vegu: í fyrsta lagi fékk ríkið 12,'15
ha af áveituengi og 212 ha af öðru landi. En þeir, sem greiddu
ekki með landi, eiga að greiða kr. 1,00 af hverjum ha árlega
í 30 ár. Það land, sem þannig er greitt fyrir, er um 10500 ha,
og nemur því hin árlega greiðsla kr. 10500,00.
Óbeinu greiðslurnar til ríkissjóðs eru þó vafalaust miklu
meiri en hinar beinu greiðslur á þann hátt, að búskapurinn í
Flóanum hefur tekið gagngerðum breytingum til batnaðar, svo
að í stað þess að vera rýrðarsveit má nú telja hana með beztu
landbúnaðarhéruðum þessa lands.
Árlegan rekstrarkostnað og viðhald borga bændur. Nemur
sú upphæð árið 1943 kr. 2,20 á ha.
Guðm. Jónsson.