Búfræðingurinn - 01.01.1944, Qupperneq 182

Steinsteypan í þágu heiinilisins.
Eftir Valgerbi Halldórsdóttuk, Hvanneyri.
A síðiislii öldum og áratugum liefur steinsteypan farifi
sigurför iiin heiminn. Smærri og stærri hús, veglegar hallir,
brýr og nú vegir o. fl. er gert lir steinsteypu. Steinlimið, bland-
að möl, sandi og vatni, hefur þann eiginléika, að hægt er að
móta blönduna eftir vild. Steypan er ódýr, traust, eldföst og
A'aranleg. Það má telja, að lilluin takmörkunum sé háð, hvað
hægt er að gera úr steinsteypu.
Árið 1939 voru steypt (i þvottakör í Jivottahúsinu á Hvann-
eyri. Kör þessi eru steypt i tveimur röðum, samhliða og sam-
föst á miðju gólfi. Hæð þeirra er frá g<»lí'i 90 cm. Að utan flá
l>au inn undir sig, svo að hægara sé að standa við þau. Botn
er 45 cm frá gólfi og glerbretti er steypt fast á ská í ytri hlið
þeirra. Vatnið er látið renna í Icörin úr tveim Icrönum, sem
lcoma uþp í milligerðinni á milli karanna. Með því að stinga
slöngu á kranana er auðvelt að kila vatn renna í öll lcörin. í
botni þeirra er afrennsli, sem lokað er með tappa, sem festur
er með keðju í botninn.
Gæta verður þess að hella eklci snöggt sjóðandi vatni á
glerbrettin, því að þá geta þau sprungið.
Á smærri og stærri heimilum þarf allmikið af tunnum,
bæði undir slátur, lcjöt o. fl. Þessar tunnur notast fremur
illa, þurfa milcið viðhald og eru nú orðnar mjög dýrar.
Enn fremur geymist a. m. k. lcjöt oftast illa í þeim, alveg
sérstaklega í sumarhitum. Úr öllu þessu er hægt að bæta með
því að steypa ker (tunnur) bæði undir slátur og lcjöt. Þetta
hefur verið gert á Hvanneyri fyrir tveimur árum. Reynsl-
an, sem fengin er af notlcun þeirra, sannar, að inun
betra er að geyina matinn í þessum steyptu kerum lieldur
en í lunnum. Viðbald þeirra er elckert og endingin sennilega
í öldum.