Ritmennt - 01.01.2003, Blaðsíða 75

Ritmennt - 01.01.2003, Blaðsíða 75
RITMENNT BJÖRN GUNNLAUGSSON OG NÁTTÚRUSPEKIN í NJÓLU Með líkum hætti talar Pouillet, eða Miiller um deilingu efnisins, þannig: „Þó að deililegleik- inn gangi langt útfyrir takmörk sansalegrar greiningar, svo getum vér þó ekki álitið hann takmarkalausan. Viljum vér setja að deililegleik- inn gangi í hið óendanlega, svo væri það með öðrum orðum að setja að stærð hinna síðustu ódeililegu frumparta sé núll; en þegar frumpart- ar þessir hafa enga útþenslu (víðáttu) (Exten- sion), þá geta við þeirra samsetningu ómögulega útþandir líkamir framkomið." Nú fylgjum vér eklci Múller lengur. Enn meira styrkist þessi meining þegar vér skoðum krapta efnisins, t.a.m. þensluaflið, Ex- pansionem. Þeir minnstu partar efnisins hljóta að verja rúm sitt fyrir kringumliggjandi ögnum (það geta ekki þeir mathematisku púnktar sem ekkert rúm hafa að verja og þeir verja ekki heldur stað sinn í rúminu). Frumagnir verða því að spyrna í allar áttir, þannig er Expansionin Central afl (vis centralis) lík Attractioninni, nema hvað hún hrindir frá Centro í stað þess að Gravitationin dregur að Centro. Eins og menn eiga hægt með að finna Directionir Attractionarinnar svo má eins finna Directionir Expansionarinnar. Hér er þá bæði Centrum og svæði þar útfrá. Væri ekki þetta afl í hinum minnstu pörtum efn- isins, þá létu líkamirnir fergja sig saman í einn púnkt án nokkurrar fyrirstöðu. En fyrirstaðan vex því meira sem að er þrengt, og loksins verð- ur hún svo stríð, að nær ómögulegt verður að fergja meira. Þetta hafa menn kallað Impenetra- bilitas. Hér má nú sjá, að frumagnirnar hafa ekki eiginlega ákvarðaða stærð, heldur kemur stærð þeirra mjög uppá útvortis kringumstæður svo sem útvortis aðþrengingu, hita og samloðun etc. I lopttegundum og gufutegundum eru Volu- mina og Pressiones í öfugum hlutföllum (Mariotta lögmál). Legirnir láta sig mjög lítið samanfergja, vatnið t.a.m. um 47/1.000.000 síns Volumens við einnar Athmosphæru þrýstingu. Þegar nú, eins og áður er ávikið, gufu frumögnin er 12 sinnum breiðari en vatnsfrumögnin, en í Decillionfaldri útþenslu er hún 100 trilljónföld á breidd, þó þetta sé ekki factiskt, og er þó frumögnin ein og hin sama, þá kann lesaranum sýnast að hún hljóti að minnsta kosti í gufulík- inu að vera skiptileg. Væri nú 1 Decillion frum- agna í teningsþumlungi af vatni, þá yrði hver þeirra 1 þumlungur á breidd í stóra gufuteningn- urn. En vér vitum mörg dæmi uppá rúmsfyllingu án skiptilegleika, t.d. Hreyfing fyllir rúm og henni verður þó ekki skipt þegar hún kemur apt- ur og aptur, síst með þeim hætti sem hér er um að gera. Sólargeislinn verður ekki bútaður þvert sundur, svo í tveimur pörtum verði,121 segul- magnið, rafurmagnið eða galvanismus, vatns- straumurinn þvert eptir lengdinni, þyngdin verð- ur eklti höggvin sundur, hún er alltaf ný og fersk og endurnýast alltaf. Yfirhöfuð þar sem tíminn er sameinaður rúm- inu, eins og er í náttúrukröptunum, þar dugir ekki að skipta einungis rúminu. Hvað er þá á móti því að frumagnirnar séu þannig eins og öfl samsettar af rúmi og tíma og endurnýist hvert augnablik? Þær verða heilar aptur samstundis þó höggnar væru, geta verið samsettar af rykkjum eða kippum, sem koma hver á fætur öðrum eins og setið væri við galvaniskt Batteri, en galvans- slögin finnast ekki fyrr en komið er nærri. Með þessu rnóti má ímynda sér að þær hrindi hver annarri frá sér, en undireins eptir vissum lögmál- um dragi hver aðra til sín, þannig að aðdráttur og hrinding modificeri hvort annað, allt eptir vilja og skipun þess, sem eilíflega segir verði! og þar verður. Til hugvekju viljum vér setja litla grein eptir Colding, om de almindelige Naturkræfter og de- res gjensidige Afhængighed, er þannig hljóð- ar:122„Da Varmen bestaaer i en Bevægelse af 121 Neðanmálsgrein Bjðrns: „Sólargeislann má þó leysa upp í 7 liti." 122 Verkfræðingurinn og smiðurinn Ludvig August Colding (1815-88) lærði lijá H.C. 0rstcd við Fjöl- listaskólann og varð einn áhrifamesti verkfræðing- ur í Kaupmannahöfn um sína daga. Hans er fyrst og fremst minnst í sögu vísindanna fyrir að liafa verið einn af þeim fyrstu, sem settu fram lögmálið um varðveislu orkunnar. Það var skömmu á eftir þeim Julius Robert von Mayer (1814-78) og James Prescott Joule (1818-89), en algjörlega óháð þeim. Greinin, sem Björn vitnar í, „Om de almindelige 71
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168

x

Ritmennt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritmennt
https://timarit.is/publication/859

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.