Ritmennt - 01.01.2003, Qupperneq 121

RITMENNT
VÖKUMAÐUR, HVAÐ LÍÐUR NÓTTINNI?
íerues
rtilð
tcntiabii.
9\m Jtlocfcn ersw.
AU |Tnt>rr2>aflcn tmfetp#
| Dfl Sttafíöi íu-ifcr nö,
tí^crlubfor3(£0U
r 23or©onb,o!míU'c®ufr,
íSfVurr JConacné^uuiJ,
©mnf nllf Sfilmib
31# fimts
Srn 5ícnbcné 53o!b ofl Jtmuré!
_ JUottfii íí.
jrJiSW 3t>íí íííbcnvubf
^oo‘6onbc, q?íflc on ©rcn<j/
rr t>ft paa Oc Æiw
®tnnb fencr fíg iíí ©cng,
íöcfaícr cbcr £©H3fe2W,
Serr fíofl 00 fnílb,
Sto.ntf íní 0.0 3!b,
S3or Kíoffc cr ilaflfn s£í,
_ JUocfcn (SOcoc.
«ej§)U2) Subcr oO bcoare
Sfci ®c etorc mrb bc ©maa,
§j*-£>ant 6CÍÍ/0 €ii0!c.©farc
rEn ©fanbfc om oö (laaci
©clt, vogtc banb Sincn ocl!
Stor í)uuí oj3 J?icm
Jpar (öl!£) i ©íon,
23or gnnbfTc Piv ofl ©íerí.
JUOCfCIl ÍOlD.
;(Ef rar om SPUbnaíO 2íbc
i 2tor Srfífcr banb blco f«b,
2il íroft al Qcrbcn oifbc
©om clícro oar foreb,
S3or Kloffc cr tTuflCit íolo,
SWcb2un,0cog wtunb
Slf ^irrtcmí ©ruiib
58cfatt cbcr ©UI> f S3olb.
íouct tvtt'c ©u® DorOGctrc
v.‘Iocfcn ffcf.
58?*! (^S^cii’ui'iO^œeii H(«,
>?p|^S3Mnr»tíi53(tKiti,(t
fejítí SISfSaaliiicWMittlwttíi
sfg œ J'«(tci,sctirtttit(r.
S3ct JCIotft (t tlagcn (Jt,
Wifö* OitC tt? Om JJnanti
•Í3SBÍ « 0 St.fltnttanb,
6dí corttr SMitbtn itt.
SS .Rlocfcn 2cc.
S® ^Sliiíinfictáíen lífft,
•2.(1»? CM^Som Barttoftiaafiitr,
0253 f«trs
kim ®'ðH“l'<’l>,í13tit<oa!Et,i
"flg æuwtrtMtUfaaanb
íg®; DniDft o<
at w N *ruí ianb.
ágjBí -ftlocfcn Src.
Jk»*b£ (VíAH ffttOcc SHatttn rortt;
SíS 08 Sagtn Bnnbtt t(C,
«®8* ®®i?llB lab Ocm tliot botte
«Qs®» ®cm c< Þrtrett oil i
SBvJnjS Sct Klortt tt Uagtn 2tc
S5 O gabccfcotn,
SsS 2il Jji(loo<fom,
2>in Dlaabc o< bttct i
*m Wocfcníjitc.
■@■8" 5rs« 'nig ®«b fftt asct
Íffltá CSC,_3 boi’t Ímnmtl.tíboc
QR5 ®om a»gttr Wlbt oart
rjss; Soc o< paa 3otbtn bocc,
•QSgn 2>tt ctngcc nu uf stngt,
SaSte; Sot ccn gob %it
S«S „ @lig í ÍDíiilSDl Inrt,
25?5. 2ag Sibtn ucl < agt.
Onniitiit (Tcc £oo, oiriið off 95«.
JHobtiibtnm,ao.,7>«. Srnft l,o<3oli.3»tgtn Jöooffntt,Unib.SogttoKtt,
botnbrt ubt eíinbtcgabtn.
<wíií0iðenbewníie!er$
Stnl dcteftcc fiungfí íftcöen for trnifííMcn&c&Kn&cSJerf
&cgícrncs Énnc-lnnti
Sloffeit £tte, og Sloffen Settt.
1. ftíoffett £>íte.
@5?aat íDíotfct 3oröcn tiltiócc
ög Ðagcn ragcr af,
Ðcn Sííb o? íni paamuiticc
Orn Ðobfcns motfc @ca».
205 focossefu fob!
Scb liocc ct 0icb
íil Öcaociið ©tocb
£>ð gio ecnfaligÐob!
2. Sloffcn §cttt.
^rti Ðagen af bct -öoöe
?lt ii)fc fangcc an,
@UÐ fa;(t bit Otaabcb £)ijc
SJaa ooc Song christian,
SSccc fclo I)on5 faftt ©fioib
2)tob «lb 0OtttíCb
aJíobficilcnffigt ogajolb.
Det kgl. Bibliotck.
Prentun dönsku vaktaraversanna frá 1729, forsfða og baksíða. Á baksíðunni er viðbótarprentunin 1731. Þessi vers
komast næst þeim texta sem ætla má að hin íslensku hafi verið þýdd eftir. Þó vantar þar eitt hinna dönsku versa.
fslenska þýðingin kann að vera elsta heimild um það.
Þessi fyrsti lögboðni veraldlegi söngur á íslandi
er að innihaldi allkristilegur. Ekki er laust við
að hann minni á tíðasöng kirkjunnar. Kanón-
ískar tíðir ldrkjunnar í katólskum sið felast í
söng og tíðagjörð sjö sinnum á sólarhring. Tíð-
irnar em nokkurs konar vaktafyrirkomulag
sem á sér rætur í vaktaskipulagi rómverska
hersins.104 Þær em óttusöngur hinn fyrri
matutinum, áður kallað vigilia, ásamt efri
óttusöng laudes, miðmorgunstíð príma, dag-
málatíð tertia, miðdagstíð sexta, eyktartíð eða
nóntíð nona, aftansöngstíð vesper og náttsöng-
104 Borst (1993) bls. 26.
117