Stígandi - 01.04.1947, Blaðsíða 7

sem myndazt. höfðu á stríðsárunum, og þjóðin varð að láta sér
nægja þann innflutning einan, sem hún gat greitt með þessa árs
framleiðslu. Stórfelldur niðurskurður innflutnings var því nauð-
synlegur, og hafta- og skömmtunarstefnan hélt innreið sína.
Síldin, guð þjóðarinnar, hafði brugðizt henni.
Erfiðleikar 1111 ste®ju®u erfiðleikarnir að: Vörur íengust ekki
leystar út sökum gjaldeyrisskorts, minnkandi inn-
flutningur gerði tvennt í einu: skerti atvinnu og rýrði tolltekjur
ríkisins. Ríkið varð svo að kippa að sér hendinni um ýmsar
framkvæmdir og niðurgreiðslur á innlendri vöru til að halda
verðbólgunni niðri gerðust illbærilegar. Við þetta bættust mark-
aðsörðugleikar vegna mikils framleiðslukostnaðar útflutnings-
vörunnar, og enn bættist við, að erlend vara fór hækkandi. Dýr-
tíðin óx.
Mörgum lieíir þótt ríkisstjórnin úrræðasein í aðsteðjandi vanda.
Þing er komið saman fyrir mánuði og enn bólar ekki á tillögum
frá stjórnarinnar hálfu, hvernig ráða skuli bót á dýrtíð þeirri,
sent ógnar framleiðslu landsmanna. Stjórnin hefir þó ýmislegt
sér til afsökunar og málsbóta. í fyrsta lagi hefir hún gert veruleg-
ar ráðstafaiiir í þá átt að vinna upp gjaldeyrishallann með fast-
ari stjórn á innflutningsmálunum. í öðru lagi hefir hún gert
ítarlega tilraun til að jafna innflutningnunr til neytenda með
skömmtun, sem telja verður, að tekizt liafi mjög sæmilega þrátt
fyrir ýnris mistök, sem reynt hefir verið að bæta úr. í þriðja lagi
er ósanngjarnt að hrakyrða þessa stjórn eina fyrir úrræðaleysi í
dýrtíðarmálununr, því að a. nr. k. tvær stjórnir á undan henni
lröfðu það að yfirlýstri stefnu sinni að vinna bug á dýrtíðinni, en
heyktust á því.
Sterkur orðrómur gengur nú unr, að tillagna og athafna sé
loks von þegar í þessunr nránuði, og verður það sennilega alþjóð
allt kunnugt, þegar þetta lrefti Stíganda berst lesendum í hendur.
. Sanrt senr áður verður því ekki móti mælt, að ýmiss
var ey konar andvaraleysi er áberandi meðal ráðamanna
þjóðarinnar og raunar allrar alþýðu manna. Alþingi sefur væran
á nýrri stjórnarskrá lranda íslenzka lýðveldinu, furðu fáum virð-
ist enn ljóst, hvílík skelfingarónrenning það er, að verulegar
tekjur íslenzka ríkisins eru brennivínspenningar, lúðir óhamingju
STÍGANDI 85