Stígandi - 01.04.1947, Blaðsíða 67

um, en hann var byggður nokkru eftir 1920 eftir þeirri teikningu.
Hreinleg tröð, lilaðin úr hraunhellum, liggur frá veginum lieim á
hlað. Magnús stanzar og leizt víst tröðin of mjó fyrir bílinn, —
en þá kallar aldraður maður lteima á hlaði og segir okkur að
koma heim, — og mikið rétt, bíllinn fyllti út að veggjum beggja
megin. Þarna átti Magnús að taka mann og hluta af dráttarvél, og
mundi alltaf verða hálftíma bið. Eg notaði tímann til að svipast
um. Þótti mér liálf háfjallalegt að búa þarna. Bóndi, senr var
mjög skýrlegur en ögn við aldur, leysti greiðlega úr öllum mínum
spurningum. Hann hefir nýtízkutækni í búskaparháttum, slær
túnið mest með dráttarvél, dregur heyið í heilum sætum að
hlöðuopi, lyftir því þar, og dregur inn í hlöðu og lætur falla tir
bönduni þar, sem honum sýnist, — stjórnar þessu öllu með köðl-
um utan við hlöðuna. — Okkur er boðið til stofu og drekkum
kaffi, og svo af stað á ný, og nú er sonur bónda — nýútskrifaður
Hvanneyringur — með okkur. Hugði ég gott til að spyrja hann
um ýmislegt á Þingvöllum. Þó að Magnús væri óþreytandi gagn-
vart spttrningum mínum og fróðleiksþrá, þá hlaut þó maður frá
Kárastöðum að þekkja allt betur lieima við sínar bæjardyr.
Á helgum stað
Leiðin frá Kárastöðum til Þingvalla er mjög stutt. Eftir örfáar
mínútur erum við staddir í Almannagjá, þar sem akvegurinn
liggur eftir gjánni. Mér varð á að spyrja: Er þetta Almannagjá?
eftir að búið var þó að segja mér það. — Mér fannst ekki eins
mikið til gjárinnar koma og ég hafði gjört mér í hugarlund. Bjóst
hálfvegis við himingnæfandi klettum, a.m.k.að vestanverðu. Vest-
ari gjárbakkinn ervarla meira en2—3mannhæðir.Fram af honum,
hér um bil miðjum,fellur Öxará í fossi niður í gjána,og virtist mér
hún lítið meiri en stór lækur, — rnáske vegna sumarþurrkanna.
Rennur áin spottakorn eftir gjánni, unz hún fellur út úr iienni
sunnan við eystri barminn, skannnt frá Lögbergi. Myndar áin
kringlóttan hyl, þegar hún er rétt komin út úr gjánni, og nefnist
hann Drekkingarhylur. Er nafnið dregið af því, að valdhafarnir
drekktu þar fjölda kvenna, er höfðn það helzt til saka unnið að
þjóna viðhaldsskyldnnni án löggildingar. Voru þær máske sumar
sekar um sifjaspjöll, en sumar voru með alls konar pyndingum
látnar gera sakarjátningar, aðrar dæmdar og drepnar samkvæmt
grun, án allra játninga. Það var eins og valdhöfunum nægði ekki
svartidauði, stórabóla, móðuharðindi og aðrar drepsóttir þeirra
10
STÍGANDI 145