Gerðir kirkjuþings - 1994, Page 177
1994
25. KIRKJUÞING
8, mál
Dæmi um tímamót á æviskeiði fjölskyldunnar eru:
1. Tilhugalífið, tvö ein. Gifting.
2. Þegar jyrsta bamið fœðist.
3. Þegar bamið fer í skóla.
4. Unglingur á heimilinu.
5. Bömin fara að heiman. Hreiðrið tómt. Tvö ein aftur.
6. Eftirlaunaaldur. Efri ár.
7. Veikindi. Fráfall maka. Aftur ein(n).
það reynist ofl nauðsynlegt að endurskoða samkomulagið og endurmeta miðað við
breyttar forsendur, hvort heldur þær hafa átt sér stað innan fjölskyldunnar, hjá
einstaklingnum eða vegna utanaðkomandi áhrifa (sbr. æviskeið fjölskyldunnar hér að
ofan). Það þarf ekki að vera að samkomulagið byggist á jafnræðisgrundvelli, foreldrið
er ffemra baminu um margt svo dæmi sé tekið og bamið nýtur góðs af því.
Miklu máli skiptir að hvor aðili um sig virði samkomulagið og beri fyllsta traust til hins.
Samskipti fólks verða að byggja á trúnaði og trúfesti, sem sýnir staðfasta elsku til
náungans, makans, bamsins, foreldra, systkina, og veitir öryggi.
Hjónabandið er það form sáttmála á milli karls og konu sem Jesús blessaði og kristin
kirkja vill styðja. Að mati lúterskrar kirkju er hjónabandið ekki óijúfanlegt. Aðstæður
geta skapast er leiða til þess að nauðsynlegt reynist að ijúfa sáttmála sem gerður hefur
verið á milli einstaklinga. Oft finnur fólk ekki aðra leið en að slíta hjónabandið. Ofar
öllum samningum stendur /waw?g/7úf/'_einstaklingsins.
Maðurinn er breyskur og stendur ekki alltaf við sitt. Við gemm öll okkar mistök og
læmm af lífinu hversu ófullkomin við emm og þörfnumst kærleika Guðs sem öllu öðm
er dýrmætari, það eina sem ömggt er að aldrei bregst.
2. HEILSTEYPT FJÖLSKYLDULÍF
2.1 Hlutverk fjölskyldunnar
Hjónabandið og fjölskyldan hafa í aldanna rás gegnt margs konar hlutverki og skyldum.
Sumt af því finnst okkur hafa horfið ffá henni og verið fært í hendur öðmm. Þessi
hlutverk em á sviði vemdar og aðhlynningar, uppffæðslu og menntunar, skemmtana,
og trúarlegs uppeldis. En það sem upp úr stendur er hið manneskjulega hlutverk sem
svo má nefiia, hið einlæga, nána, kærleiksríka, gefandi og þiggjandi hlutverk sem
ekkert annað samfélag getur veitt okkur.
172