Tímarit Máls og menningar - 01.02.2009, Side 37

E n g i n g l æ pa s a g n a k r e p pa
TMM 2009 · 1 37
Hvar er systir mín? er vissulega lýsandi titill. Aðalhetja sögunnar,
Andrea, fær í upphafi sögu dularfullt bréf frá tvíburasystur sinni,
Áslaugu. Þær höfðu skilið að skiptum þremur árum áður þegar Andrea
flutti til Kaupmannahafnar, ekki síst til að losna frá Áslaugu sem helst
vildi að þær systurnar væru alltaf saman. Í bréfinu biður Áslaug Andreu
að koma heim, það sé spurning um líf eða dauða: „Komdu á Hótel
Hafrahlíð sem fyrst. Ef ég verð ekki á lífi skaltu tala við daníel, hann
verður þar.“ (12)
Þetta vægast sagt melódramatíska bréf setur allt af stað og Andrea fer
heim. Hins vegar tekur þá atburðarásin óvænta en þó kunnuglega stefnu
þegar allir ruglast á þeim tvíburasystrum og telja Andreu vera Áslaugu,
meira að segja daníel sjálfur sem er ómótstæðilegur karlmaður og hót-
elrekandi á Hótel Hafrahlíð og Andrea fellur strax fyrir:
Hún leit upp og sá ótrúlega myndarlegan karlmann koma á móti sér. Útlitið gaf
kynþokkafullri röddinni ekkert eftir. Hann var hár og grannvaxinn en þó sterk-
legur, herðabreiður og geislaði af orku. Þykkt dökkbrúnt hárið var örlítið of sítt
og andlitið skrýddist dagsgömlum skeggbroddum en það bætti bara á töfrana.
Það voru samt augun sem fönguðu hana mest. Súkkulaðibrún með örlitlum
gulum yrjum, nánast eins og þau væri stráð gulli.
Vá! hugsaði hún með sér. (45–46)
Samband Andreu og daníels er eins og dregið upp úr ástarsögu með
erótískum blæ. Eyrún fetar hér svipaða slóð og Birgitta Halldórsdóttir
sem blandaði saman ást og glæpum og valdi sér yfirleitt ungar og
áræðnar konur sem söguhetjur. Erótíkin virðist þó stundum nokkuð
kauðsk, kannski fellur erótík illa að íslensku máli eða hreinlega íslensk-
um hugarheimi?
Ferðin til Reykjavíkur tók ekki langan tíma en þögnin í bílnum var engu síður
við það að verða óbærileg. Eftir athugasemd daníels í upphafi ferðar hafði
aftur hlaðist upp þessi rafmagnaða spenna sem einkenndi samskipti þeirra.
Kynferðis leg. neistarnir köstuðust á milli þeirra á meðan bæði reyndu að látast
ekki taka eftir því. (97)
Þau elskuðust hömlulaust í eigin heimi, laus við tímann, laus við áhyggjur, laus
undan sektarkenndinni. Aftur og aftur. Allt var gleymt til morguns. (137)
Atburðarásin verður vægast sagt æsileg á köflum þegar Andrea leitar að
systur sinni og finnur um leið ástina í daníel. Hins vegar er aldrei skýrt
til hlítar hvað öðrum persónum gengur til. Þá eru endalokin reyfara-
kennd í meira lagi og sagan verður því aldrei beinlínis trúverðug. Þrátt
TMM_1_2009.indd 37 2/11/09 11:27:27 AM