Árbók íþróttamanna - 01.12.1951, Page 217
KNflTTSPYRNA
Knattspyrnuárið 1950
eftir Sigurgeir Guðmannsson.
Knattspymutímabilið 1950 var ærið viðburðaríkt og fyrir margra
bluta sakir minnisstætt. Hingað komu þrjú erlend knattspyrnulið, Valur
hélt uppi merkjum íslenzkrar knattspymu með sæmd í Danmörku og
Xoregi. íslenzku liði tókst í fyrsta sinn að sigra þýzkt knattspymulið
o. s. frv.
En þetta 5. friðarsumar var að því leyti frábrugðið þeim, sem á
undan fóru, að íslenzka landsliðið var verkefnislaust. Island lék engan
landsleik, eins og verið liafði á hverju sumri síðan 1946, er Danir léku
bér. Um það má eflaust lengi deila, hvort slíkar hvíldir séu hollar eða
heppilegar, úr því á annað borð er verið að streitast við að taka þátt í
alþjóðlegri knattspyrnu. En hvíld þessi var þó ekki fyrirhuguð, því að
fram eftir vetri stóð til, að hingað kæmu Ólympíumeistaramir, sænska
landsliðið, og lékju hér 3 leiki. Var fyrirhugað, að liðið kæmi hér við á
leið sinni til heimsmeistarakeppninnar í Braziliu í júlí. En að fenginni
reynslu sænsku meistaranna, sem léku þar um áramótin 1949—50, ákvað
sænska knattspyrnusambandið að nota tímann, sem ætlaður var til dval-
arinnar hér, til að venja leikmenn við loftslag Brazilíu og leika æfinga-
leiki þar. Varð því ekki af komu liðsins hingað, og var í þess stað feng-
ið úrvalslið sjálenzka knattspyrnusambandsins (SBU). Lék það hér
3 leiki í byrjun júlí. Landsleikurinn var bættur upp með „landshlutaleik"
Reykjavík—Sjáland.
Innlenda knattspyrnan var með líku fyrirkomulagi og svipuð og und-
anfarin ár. Trauðla mun íslandsmótið hafa verið öllu jafnara og úrslitin
ovissari en í ár, og leikirnir við útlendingana bera það með sér, að neðstu
liðin eru á leið upp, en ekki hið gagnstæða, og má það öllum knatt-
215