Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 20
18
VÍSINDI OG HAMINGJA
tViöar
að móta óskir okkar þannig, að þær komi ekki að svo
miklu leyti í bága við óskir annarra og þær gera nú. Þá
verður hægt að láta fleiri óskir rætast. í þeim skilningi
og í þeim skilningi einum, munu óskir okkar hafa „batn-
að“. Einstök ósk er hvorki betri né verri út af fyrir sig en
hver önnur, en heill flokkur af óskum er betri en annar
flokkur, ef hægt er að uppfylla hinn fyrri flokk samtímis
en einstakar óskir hins síðara eru innbyrðis ósamkvæmar
hver annarri. Það er þess vegna, að ástin er betri en
hatrið.
Það er heimskulegt að virða hin& dauðu náttúru (physi-
cal nature). Dauða náttúru ætti að rannsaka í þeim til-
gangi, að hún geti komið mönnunum að gagni, en siðferði-
lega er hún hvorki góð né vond. Og þar sem dauðri nátt-
úru og mannlegri náttúru lendir saman, eins og t. d. í
spurningunni um fjölgun mannkynsins, er engin ástæða
til þess að spenna greiparíóvirkriaðdáunogtakastyrjaldir,
sjúkdóma og hungursneyð sem eina hugsanlega ráðið við
of örri fjölgun. Guðfræðingarnir segja, að það sé synd að
nota vísindin við hina líkamlegu hlið þessa málsnvið verð-
um (segja þeir) að beita siðferði við hina mannlegu hlið
og vera bindindissamir. En sleppum þeirri staðreynd, sem
hver maður veit, og þar á meðal guðfræðingarnir, að ráð-
um þeirra er alls ekki sinnt. Hvers vegna skyldi það þá
vera synd, að ráða fram úr því máli með því að nota
tæki til þess að koma í veg fyrir getnað? Við þessu hefir
ekkert svar fengizt, nema byggt á úreltum kreddukenn-
ingum. Og það er ljóst, að það ofbeldi, sem náttúran er
beitt á þann hátt, er að minnsta kosti eins mikið og það
er við fæðingarhömlur. Guðfræðingarnir óska heldur eftir
ofbeldi við mannlega náttúru, ofbeldi sem leiðir af sér
vansæld, öfund, ofsóknaræði og oft brjálsemi, ef aðferðin
tekst vel. Ég kýs heldur „ofbeldi“ gagnvart hinni dauðu
náttúru, sem er sömu tegundar og það ofbeldi, sem fólgið
er í notkun gufuvéla eða regnhlífa. Þetta dæmi sýnir, hve