Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 111

Viðar]
FRÁ ÚTLÖNDUM
109
hin merkasta alþýðleg menningarmiðstöð í Skandinavíu.
Þar er einskonar arinstöð verkalýðshreyfingarinnar
sænsku, sem er nú í þann veginn að takast á hendur for-
ystu hliðstæðra samtaka á Norðurlöndum ásamt ábyrgð
þeirri, er því fylgir. Ytri ástæður, t. d. nazisminn, gera
endurskipulagningu hreyfingarinnar nauðsynlega; innri
þörf alls fjöldans gerir það líka. Það er staðleysa, að hugsa
sér neina allsherjar-skýringu fullnægjandi. Djúpið, sem
er staðfest milli sovjetvina og socialista, verður æ dýpra.
En þeir hinir mörgu, sem styðja lýðstjórnina, eru að hörfa
frá heilabrotum, sem ekki fullnægja daglegum þörfum, en
reyna í þess stað að mynda sér grundvallaða lífsskoðun.
Það er athyglisvert, að trúarleg viðhorf hafa ráðið miklu
um stefnu margra sænskra verkalýðsrithöfunda, svo sem
Dan Andersson, Ragnar Jandel og Harry og Erik Blom-
berg. Þrír hinir fyrstnefndu eru gamlir nemendur frá
Brunnsvík.
Hin haldgóða, sænska alþýðumenning, sem er sprottin
upp úr fátækt, ábyrgðartilfinningu og ljósþrá margra alda
kynslóða, hefir ekki veiklazt í seinni tíð, þótt hún hafi
fengið annan svip. Hin trúarlega nýsköpun, sem allsstaðar
fer nú fram, er að vísu ekki jafn augljós í Svíþjóð og víða
annars staðar. En það stafar af því, að sænska þjóðin hefir
aldrei kubbað svo greinilega í sundur samband fortíðar og
nútíðar sem margar aðrar. Svíar eiga fleira sameiginlegt
með Englendingum en nokkur önnur þjóð í Evrópu. Trú-
arlegt viðhorf þeirra hefir aldrei verið rofið til fulls.
Öll afstaða Brunnsvíkur-skólans — traust hans og virð-
innan verkalýðshreyfingarinnar sænsku og hlutverk hans,
að vinna að hægri stefnubreytingu innan þessarar mikil-
vægu hreyfingar — allt þetta hefir gert hann að einum
hinum allra merkasta lýðháskóla í Skandinavíu.
(Að mestu eftir: Peder M. Sörensen: Brunnsvik Folkehöjskole; Dansk
Udsyn, marz 1937).