Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 67
Viðar] SÖNGUR i HÉRAÐSSKÓLUNUM 65
A svipstundu verður slíkt vissulega ekki gjört. Sú saga
endurtekur sig um öll fræði, sem eru nokkurs virði.
Það er vitaskuld höfuðskilyrði þess, að söngkennslan
beri árangur, að byrja þjálfun raddanna á því einfaldara.
Allir eru æfðari í því að tala en að syngja, liggur því í
augum uppi að byrja á því að æfa talfærin, sem eru þau
sömu og söngfærin, en málið er auðveldara í meðferð, en
lýtur þó að ýmsu leyti nákvæmlega sömu lögmálum eins
og söngurinn. Sé söngljóðið, sem er annar meginþáttur
þess, sem með er farið, borið illa fram án söngs, er þess
sizt að vænta, að þau lýti minnki, þegar söngurinn, erfið-
ari þátturinn, kemur ti viðbótar. Það má margt fleira
læra af flutningi söngljóðsins einu en orðin. Þar má á
margan hátt byggja undir framsetningu lagsins í heild og
þannig sigrast á furðulega einfaldan hátt á þeim erfiðleik-
um, sem annars sí og æ skjóta upp höfðinu, hamla fram-
förum og eru til stórtrafala og fegurðarspillis.
En sitt hvað fleira þarf auðvitað til þess að jafna við
jörðu helztu misfellur raddarinnar og hefla buht ójöfnur
hennar og lýti.
Lögin eru, líkt og vikið hefir verið að, einskonar tón-
myndunar-, takt-, hjóðfalls-, framburðar- og tónhæfniæf-
ingar. Svo að lítið ber á, leitast kennarinn smám saman
við að opna eyru og glæða skilning nema á ýmsum tökum,
sem við þarf að hafa til þess, að hljóðin séu ekki skrípa-
mynd af söng, villt, slitrótt, dregin fram, ófögur.
Nemendur finna, að bendingar þær, sem þeim eru veitt-
ar, gjöra sönginn auðveldari. Smekkvísin eykst og eyrað
skerpist. Smátt og smátt fara að koma í ljós tónar með
fallegri sönghreim og ákveðnari tónatökum en áður þekkt-
ist. Við það bezta verður svo auðvitað að miða og leitast
við að ná samfelldum blæ og heilsteyptium með þeim ein-
kennum.
Námfúsir nemendur verða hér, sem annarstaðar við
fræðslu. kennaranum ágætasta stoð. Þeir bera kennsluna
5