Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 59
Viðar]
SMÍÐAKENNSLAN Á LAUGUM
57
að sem flestir geti notið sem fullkomnastrar og mestrar
verklegrar kennslu. Verkleg kennsla við héraðsskólana
verður að vaxa en ekki minnka. Hún þarf að verða fjöl-
breyttari og eiga kost meira húsrúms og tækja en nú er.
Þjóð, sem býr í jafn óbyggðu landi, veitti sannarlega
ekki af því að eiga sem flesta menn, sem geta byggt sín
eigin hús. Dæmin eru allt of mörg til þess, að þörf sé á
að telja þau upp hér, um allt of dýrar byggingar, meðal
annars vegna aðkeypts vinnukraftar. Flestir þekkja líka
allt of vel hina ömurlegu aðkomu í mörgum hinum
myndarlegu, nýju steinhúsum, vegna skorts á sjálfsögð-
ustu og nauðsynlegustu húsgögnum, eins og borðum,
stólum og bekkjum. Úr þessu eiga héraðsskólarnir að
hjálpa til að bæta, og það geta þeir. Reynsla sú, sem
fengist hefir með smíðadeildinni á Laugum, sannar það,
bæði með þeim munum, sem nemendurnir flytja heim
með sér, og ekki sízt hinu, hve margir ungir menn hafa
komið þaðan, færir um að smíða sín húsgögn sjálfir. Að
vísu er þess ekki að vænta, að margir þeirra 87 ungu
manna, sem dvalið hafa í smíðadeildinni á Laugum og
annarra, sem eiga eftir að dvelja þar, hljóti „réttindi“
hinna útvöldu, þegar hinir svokölluðu „fag“-lærðu menn
eiga einir að hafa rétt til að reka nagla og hefla spýtu.
Og afköst og framför hvers nemanda fer vitanlega eftir
áhuga og lagvirkni. En það þori ég að fullyrða, að ýmsir
þeirra hafa orðið ágætir smiðir og lagt drjúgan skerf til
bygginga og smíða, hver í sinni sveit.
Það vekur óblandna ánægju að koma í smíðaverk-
stæðið á Laugum, þegar vinnan er í fullum gangi á 10
hefilbekkjum. Fjölbreytni í viðfangsefnum, vinnugleði
vaskra unglinga og ekki sízt kunnátta kennarans, sem
lýsir af hverjum hlut, hlýtur að vekja athygli komu-
manns og meðvitund um, að þarna er unnið þýðingar-
mikið og merkilegt starf. Og hinir fjölmörgu nemendur
Þórhalls Björnssonar munu með þakklæti minnast þeirr-
ar hagnýtu hjálpar, sem kennsla hans hefir veitt þeim,