Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 154
152
REYKJANESSKÓLI 1934—1937
[Viðar
inu eigi jafn sundurleitan nemendahóp og Reykjanes-
skólinn, að aldri og þroska. Hér dvelja börn og unglingar
úr sveitunum við nám að vetrinum til; bændur og hús-
mæður halda hér námskeið sín; börn og unglingar kaup-
staða og sjávarþorpa sækja hingað vornámskeiðin og
sjómenn dvelja á sundnámskeiði, að haustinu til. Á hér-
aðsmótum og hátíðum skólans er jafnan fjöldi manns, og
skólafólk, smærri og stærri hópar, koma hingað í
skemmtiferðir. En eitt er sameiginlegt með þeim öllum:
það er reglusemi og prúðmennska, svo sem framast verð-
ur á kosið. Þess er ekki að dyljast, að eitt af því, er ég
kveið mest fyrir, er ég tók við starfi mínu hér, var ná-
býlið við Isafjarðarkaupstað og sjávarþorpin hér við
Djúp. Stafaði sá ótti af kynningu minni á háttum kaup-
staðabúa í öðrum landshlutum, er þeir fara í skemmti-
ferðir eða sækja samkomur í sveitum. En skólastaðir eiga
að vera friðhelgir. Þeir eru vígðir uppeldi barna og æsku-
manna. Þar má aldrei leyfa neitt það, sem dregur menn
niður á við. Þess verður að krefjast, að hver og einn, sem
skólastaðinn gistir, sýni honum sæmd með því að gæta
sæmdar sinnar. Þessarar skyldu sinnar hafa gestir og
nemendur gætt svo vel, að einstakt má telja. Þó hér sé
saman komið um 800 manns, verður ekki vart vín-nautn-
ar. Þegar ég minnist skólans, nemenda hans og fólksins,
verður mér þetta ríkast í huga: Fyrstu samfundir við
Djúpmenn, er rætt var um skólastofnunina; „Vordagarn-
ir“, þegar þreyttir bændur og húsfreyjur, ásamt börnum
og unglingum, koma hingað til að prýða umhverfi skóla
síns; þær stundir meðal námshópanna, þegar rætt er um
ákveðin verkefni og eldheitur æskuáhugi þeirra vill
klífa þrítugan hamarinn, til að leysa þau; námskeið
bændanna og húsmæðranna, þegar áhyggjur hversdags-
lífsins eru lagðar á hilluna, sameiginleg vandamál rædd
eða sameiginlegra gleðistunda notið; námsferðir um
Reykjanes með börnum og unglingum úr kaupstöðum og
sjávarþorpum, sem dvelja hér á vornámskeiðum; prúð-